öznitelik

öznitelik İng. attribute
öznitelik İng. attribute

1. Bir varolanın özle ilgili, kalıcı, zorunlu, yapıcı niteliği; temel belirti ; yüklem. Ancak bir tözde bulunan, bir taşıyıcıyı gerektiren, değişken ve rastlantısal olandan (ilinekten) ayrı olarak özce töze bağlı olan şey. // Aristoteles, bir nesnenin kendisinden ayrı düşünülemeyen niteliklerini rastlantısal olanlardan ayırarak özle ilgili, zorunlu nitelikler, öznitelikler olarak adlandırır. Thomas'ta da öznitelik aynı anlamdadır. Skolastikler Tanrı'nın özniteliklerinin sözünü ederler. Descartes'ta da öznitelik tözün temel niteliği anlamındadır. Spinoza tözün değişmez varlık biçimleri olarak öznitelikleri değişken kiplerden (modus) ayırır. Ona göre tözde (Tanrı'da) sonsuz öznitelikler vardır, ama insan ancak iki tanesini bilmektedir: Düşünme, bilinç (cogitatio) ve uzam (extentio). 2. (Mantıkta) Bir özneye ilişkin olarak evetlenen ya da değillenen nitelik. // Yüklemden ayrılığı, modern mantıkçılara, yüklemin daha geniş olmasıdır. (Öznitelik: özneye "dır" koşacı ile bağlı olan; yüklem: özneye ilişkin olarak evetlenen şey; örneğin: "İnsan memelidir." önermesinde "memeli" özniteliktir; "İnsan düşünür." önermesinde "düşünür" yüklemdir. Ama bu ayırma iyi temellendirilmemiştir. bk. yüklem

öznitelik İng. attribute

Bir bireyin nitel özelliği. Örneğin cinsiyet, bir özniteliktir.

öznitelik İng. attribute

Özellik, sav ya da içlemsel bağıntı. || Herhangi bir n-Ii (…) yüklemin içlemi bir özniteliktir.

---

öznitelik ile benzer kelimeler

birli öznitelik İng. 1- place attribute Özellik.

çoklu öznitelik bk. içlemsel bağıntı.

genişletilmiş öznitelik İng. extended attribute

genişletilmiş öznitelik dosyası İng. extended attribute file

öznitelik nesnesi İng. attribute object

öznitelik soyutlayıcısı İng. attribute abstractor ( ) Krş.. sav soyutlayıcısı.

sıfırlı öznitelik İng. zero-place attribute Sıfırlı yüklemin ya da başka bir deyişle önermenin içlemi olan sav ya da durum.

---