ongun

ongun

(I) sf. 1. Çok verimli, bol, eksiksiz. 2. Yarar duruma gelmiş, bayındır. 3. Mutlu. 4. Kutlu, uğurlu.

II) a. 1. İlkel toplumlarda topluluğun kendisinden türediği sanılarak kutsal sayılan hayvan, ağaç, rüzgâr vb. doğal nesne veya olay, totem. 2. Arma.

ongun

Çok iyi, eksiksiz, tam : Bu sene işim ongun gidiyor.

ongun

Bayındır : Burası epeyce ongun bir yer.

ongun

Verimli, bol : Bu sene ürünler ongundur.

ongun

Kutlu, uğurlu, beğenilen (kimse).

ongun

Tapılan kişi.

ongun

Bayrak.

ongun

Gelişmiş, gürbüz.

ongun İng. totem

Kimi ilkel topluluklarda üyelerin ataları olduğuna inanarak kendilerini özel bir biçimde bağlı duydukları, topluluğa adını veren hayvan, ağaç,-yel gibi herhangi bir doğal nesne ya da olay.

oñgun

Kurtulmuş, onmuş.

oñgun

1. Varlıklı, mutlu. 2. Çok, bol.

Ongun Köken: T.

Cinsiyet: Erkek 1. Eksiksiz, tam. 2. Verimli, bol. 3. Kutlu, uğurlu, beğenilen kimse. 4. Kurtulmuş, onmuş. 5. Gelişmiş, gürbüz. 6. Bayındır.

Ongun

Van ili, Güzelsu bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---

ongun ile benzer kelimeler

malı ongun olanın adı angın olur “malından çok ürün alan kişinin adı her yerde anılır” anlamında kullanılan bir söz.

ongun besi suyu a. Yapraklarda yeni maddelerle zenginleştikten sonra bitkiyi beslemek için her yana inen besi suyu.

ongun besisuyu Osm. mustahzar usâre, mustahzar nüsg (botanik)

ongun heykeli Alm. Totem (Heykel) İlkel kavimlerde kötü ruhlardan korunmak için evlerin önüne dikilen heykel.

---