nefret

nefret Ar. nefret

a. 1. Bir kimsenin kötülüğünü, mutsuzluğunu istemeye yönelik duygu. 2. Tiksinme, tiksinti: “Şimdi bu satırlarımı hiddetle, nefretle, iç bulantısı ile yazıyorum.” -A. Gündüz.

nefret İng. hate

Bir şeye yönelmiş duygu. Kişilere karşı: Birinin kötülüğünü istemeye varan tutku; yok etme isteğine varan bir yadsıma; bu yüzden nefretin en yüksek derecesi öldürmeyi isteyen nefret olarak adlandırılır. Şeylere (nesnelere) karşı: Sevmeme; uzaklaştırmayı, ortadan kaldırmayı isteme (yalandan nefret, matematikten nefret, hayvanlardan nefret vb.).

---

nefret ile benzer kelimeler

nefret duymak birinden tiksinmek, hoşlanmamak: “Gönlümde o zamana kadar duyduğum nefret yerine büyük bir korku titriyordu.” -M. Ş. Esendal.

nefret etmek 1) birine veya bir şeye karşı nefret duygusuyla dolu olmak: “Şu dakikada senden nefret ediyorum, senden böyle hareket beklemezdim.” -P. Safa. 2) tiksinti duymak: “Küstahlık edip kendisini aşağıladığı için ondan nefret edeceği yerde, onu seviyordu.” -İ. O. Anar.

nefret tutmak Kaçınmak, nefret etmek

nefret uyandırmak nefret etmesine sebep olmak: “Çünkü Ömer Bey, başka birinde son derece nefret uyandıran bir kabalık, bir kusur sayılması lazım gelen o gurur ve azamet buhranları içinde bile bir çocuk saflığını saklıyordu.” -Y. K. Karaosmanoğlu.

---