mevsim

mevsim Ar. mevsim

a. 1. Yılın, güneşten ısı, ışık alma süresi ve dolayısıyla iklim şartları bakımından farklılık gösteren dört bölümünden her biri, sezon: “Bütün bir mevsim vur patlasın çal oynasın, eğlenildi.” -S. F. Abasıyanık. 2. Bazı atmosfer olaylarının en çok belirdikleri zaman: Yağmur mevsimi. Fırtına mevsimi. 3. Herhangi bir ekimin yapıldığı veya bir ürünün yetiştiği dönem: “Kütahya'ya bir kiraz ve Bursa'ya bir şeftali mevsiminde gitmiştim.” -A. Gündüz. 4. Herhangi bir şeyin etkinlik dönemi, sezon: Tiyatro mevsimi. 5. Zaman, dönem, çağ: “Sevda mevsimi gelince kuşlar bin türlü teranelerle minimini göğüslerini yırtarlar.” -R. N. Güntekin. 6. mec. Yaşamın bir bölümü: Yaşamın kış mevsimi yaşlılıktır.

mevsim İng. season

Güneş'in yıllık devinmesinde eşlek ile dönenceler (yaz ve kış dönenceleri) arasında geçirdiği zaman aralıklarının her biri . Bir yılda dört mevsim vardır: İlkbahar, yaz, sonbahar, kış.

mevsim Fr. saison

(coğrafya)

Mevsim Köken: Ar.

Cinsiyet: Kız Yılın, iklim koşulları bakımından farklılık gösteren dört bölümünden her biri.

---

mevsim ile benzer kelimeler

dağların misafir aldığı mevsim şaka yaz mevsimi.

mevsim iklimi İng. monsoon climate En tanıtıcı örneği güney ve doğu Asya kıyılarında görülen, genellikle sıcak, çevrimsel nitelikte ve kimi yörelerde bol yağışlı iklim türü.

mevsim rüzgârları İng. monsoon Örneği güney Asya kıyılarıyla Hint anadenizi arasında görülen düzenli, ancak yönleri yaz ve kış mevsimlerinde çevrimsel olarak değişen rüzgârlar.

mevsim sınır tarihleri Fr. dates limites des saisons (astronomi)

ölü mevsim a. Herhangi bir işin, faaliyetin veya hareketliliğin durgunlaşıp yavaşladığı süre, ölü sezon.

---