maşa

maşa Far. m¥şe

a. 1. Ateş veya kızgın bir şey tutmaya, korları karıştırmaya yarayan iki kollu metal araç: “Kahveci ocaktan maşayı kapmış, o da fırlamıştı dışarı.” -Ç. Altan. 2. Çok küçük şeyleri tutmaya yarayan küçük, kollu araç: Saatçi maşası. 3. Saçları kıvırmak, düzeltmek için elektrik veya ateşle ısıtılan maşa biçiminde alet: “Maşa ile kıvrılmış gibi dalgalı saçları vardı.” -P. Safa. 4. mec. Başkasının isteklerine, amaçlarına alet olan kimse: “Asıl suçlu, bu maşaya emir verenler.” -A. Boysan. 5. sp. Bisiklet çatısının ön ve arkasındaki çatal biçiminde, tekerleklerin takıldığı parça.

maşa

Sebze ve tütün fidesi.

< Far. mâşe) maşa

maşa İng. clip

Perdeyi tutan mandal.

maşa Fr. fourche

Çifteker çatısının ön ve arkasında, çatal biçiminde, tekerlerin takıldığı parça.

maşa İng. nippers

Isıtılmış kapları emniyetle tutmaya yarayan, metal veya tahtadan yapılmış malzeme.

I) Deri tutturmağa yarayan kıstırgaç. (*Yalvaç -Isparta)

II) Saat çarklarının hızını ayarlatan çatal kol. (-Bursa)

III) Tezgahlarda alt ok'la üst ok'u gergin tutmağa yarayan düzenin alt çengeline takılan araç. (Tokmacık *Yalvaç -Isparta)

---

maşa ile benzer kelimeler

ağaçtan maşa olmaz “yeteneksiz, beceriksiz kimse önemli işlerde kullanılamaz” anlamında kullanılan bir söz.

(birini) maşa gibi kullanmak maşası olmak.

kara maşa a. Zayıf, esmer, ufak tefek kadın.

maşa ayağı Fr. patte de fourche Maşa kollarının, tekerleğin geçirilmesine yarayan çengel biçimindeki alt uçları.

maşa başlığı Osm. çatal başlığı Tekerin takıldığı, maşa biçimindeki çatalların iki kolunu birleştirmeye yarayan bir çifteker parçası. Buna "maşa tepeliği" de denir.

maşa borusu Fr. cache de fourche Başlıklarıyla birlikte maşaların geçirildiği boru. Bu parçaya "maşa yatağı" da denir.

maşa gibi zayıf ve kuru (kimse).

maşa kadar çok küçük doğan (çocuk).

---