KIM ile başlayan kelimeler

KIM ile başlayan veya başında KIM olan kelimeler listeleniyor. Kelimeler Türk Dil Kurumu (TDK) ve diğer Türkçe sözlükler kullanılarak oluşturulmuştur.

kım sözcüğü Türk Dil Kurumu sözlüğünde bulunmaktadır. kım TDK anlamını görüntüle

KIM ile başlayan kelimeler harf dağılımı

19 harfli

kımratmak, (kılını)

17 harfli

kımıltılı yörüyüş, kımıçsal-kakaçsal, kımıçsal-çüğresel, kımıçsal-büzeksel

15 harfli

kımıldayabilmek, kımıldatabilmek

14 harfli

kımıltı yazıtı, kımıltı yazımı, kımıldayabilme, kımıldatabilme

13 harfli

kımıtılmazlık, kımıltısızlık, kımıldaşırlık, kım kım etmek

12 harfli

kımkım etmek, kımkım almak, kımıç üstçül, kımıç sızısı

11 harfli

kımıştatmak, kımıldatmak, kımıldanmak, kımıl kımıl, kımıçsızlık, kımıç başlı

10 harfli

kımıştamak, kımıltısız, kımılkurdu, kımıldayış, kımıldatma, kımıldanma, kımıldanış, kımıldamak, kımıl biti, kım bıçağı

9 harfli

kımşanmak, kımraşmak, kımranmak, kımlanmak, kımışırık, kımıltılı, kımılkızı, kımıldama, kımıçsaal, kımdınmak, kımdanmak, kımçıtmak, kımçırmak, kımçınmak, kımcışmak, kımcaşmak

8 harfli

kımuşmak, kımramak, kımlanma, kımışmak, kımırmak, kımınmak, kımıldak, kımdımak, kımçırık, kımçımak

7 harfli

kımpaça, kımkıma, Kımıtaç, kımırtı, kımıltı, kımıldı, kımıcık, kımalak

6 harfli

kımsır, kımpış, kımpeş, kımkım, kımkak, kımfıs, kımdık, kımçık, kımçan, kımbıl

5 harfli

kımlı, kımız, kımıt, kımış, kımır, kımıl, kımık, kımıç, kımga, kımçı

3 harfli

kım

(k,m,ı) harflerinden ile oluşan bazı kelimeler

16 mm`lik alıcı İng. 16 mm camera Sinema 16 mm'lik filmle çalışan alıcı çeşidi.
35 mm`lik alıcı İng. 35 mm camera Sinema 35 mm'lik filmle çalışan alıcı çeşidi.
8 mm`lik alıcı İng. 8 mm camera Sinema 8 mm'lik filmle çalışan alıcı çeşidi.
a - katmanı Osm. türabı nebatî bk. üst toprak.
A takımı Bir kulübün ya da bir karmanın en usta oyuncularından kurulan takım.
AB müktesebatı İng. EU acquis communautaire Alm. Acquis communitaire Fr. UE acquis communautaire
abalayıp gitmek Topallamak, paytak paytak yürümek, apal apal yürümek.
abandırabilmek (-i, -e) Abandırmaya gücü yetmek.
abandırıvermek (-i, -e) Çabucak abanmasını sağlamak.
abandırmak (-i, -e) 1. Bir kimsenin bir yere abanmasını sağlamak. 2. Bir hayvanı yere çöktürmek. Dev