kor

kor

a. 1. İyice yanarak ateş durumuna gelmiş kömür veya odun parçası. 2. mec. Büyük acı, üzüntü, sıkıntı, dert: “Kimseye göstermedikleri bir kor yanar içlerinde.” -Ç. Altan. 3. sf. mec. Kırmızı renkli: “Gül tenli, kor dudaklı, kömür gözlü, sürmeli.” -Y. K. Beyatlı.

kor

1. Sıra, dizi, altın dizisi. 2. Yapıda aynı boyda taşlardan yan yana dizilerek yapılan bir sıra : Bizim kapı dokuz kordur. 3. Biçilmiş ekin demetlerinin yığın yapmak için kümelenmiş durumu. 4. Odun yığını. 5. Eşyayı üst üste koyarak yapılan düzgün yığın. 6. Satır : Ceza olarak yüz kor yazacaksın.

kor

1. Katır çanı. 2. Köpeklerin boynuna takılan çıngırak.

kor

Dere.

kor

Kör.

kor

Tahıllarda görülen sürme hastalığı.

kor

Sin, gömüt

kor

Kağnı.

kor

Yapıda aynı boyda taş ya da tuğlaların yan yana konulmasıyla oluşan sıra, dizi.

kor

Kör; kapalı; çıkmaz. || kor duman: göz gözü görmiyecek derecede toz; sis; duman vb. || kor olaydım: acıma sözü || kor araba: kağnı arabası

kor

Kör, ama

kor İng. cor, İng. core

anat. 1. Kalp. 2. Öz yapı. 3. hlk. Yoğurt mayası.

kor, (kur (I))

Duvar taşlarında bir sıra, dizi

Kor Köken: T.

Cinsiyet: Erkek 1. İyice yanarak ateş durumuna gelmiş kömür veya odun parçası. 2. Kırmızı. 3. Sıra, dizi, altın dizisi. 4. Dere.

---

kor ile benzer kelimeler

kor araba Kağnı.

kor çöpcan Fr. Bacillus anthracis, bactéridie charbonneuse

kor dökmek yanınca dayanıklı kor durumuna girmek.

kor etmek Arkadan çekiştirmek.

kor gibi kıpkırmızı, ateş gibi.

kor gibi yanmak 1) çok parlamak: “Gözleri kor gibi yanan ve bir ölüden daha sarı olan diğer bir yaralı yatıyordu.” -Y. K. Karaosmanoğlu. 2) büyük üzüntü çekmek.

kor kayaç İng. igneous rock İng. igneous rock Magmanın katılaşmasıyle oluşmuş kayaç.

kor kesmez Kesmeyen bıçak vb. şeyler.

---