konmak

konmak, -ar

(I) (-e) 1. Kuş, kelebek, uçak, toz vb. bir yere inmek: “Bir bülbül gelip konmuştu havuzun kıyısına.” -Ç. Altan. 2. Yolculukta geceyi geçirmek için bir yerde kalmak, konuk olmak. 3. Kısa bir süre için bir yere yerleşmek, bir yeri yurt edinmek. 4. mec. Bir şeyi emeksiz edinmek: “Ayşe de yarın öbür gün bir lise hocası olacak belki de servete de konacaktı.” -H. E. Adıvar.

konmak, -ur

(II) (-e) Koyma işi yapılmak: Yemeğe tuz konur.

konmak

Kısa bir süre için bir yere yerleşmek.

konmak

Bilye oyununda yere para vb. koymak

konmak

Yolcu bir yere inip oturmak, konaklamak

---

konmak ile benzer kelimeler

başına devlet (veya talih) kuşu konmak beklemediği büyük bir nimeti ele geçirmek.

beleşe konmak bir şeyi emek harcamadan, para vermeden elde etmek.

daldan dala konmak sık sık iş, konu veya düşünce değiştirmek: “Çalı kuşu gibi daldan dala konan kararsız bir çocuktu.” -H. R. Gürpınar.

göç kon etmek, (göçüp konmak) Konup göçmek, göçebe hayatı yaşamak.

göçüp konmak bk. göç kon etmek.

hazıra konmak başkasının emeğiyle ortaya çıkmış bir şeyden yararlanmak: “Hazıra konmak istemeyen şair, yeni söyleyişler aramak zorundadır.” -O. V. Kanık.

kelepire konmak kelepir yakalamak.

konmak göçmek Kâh oturmak kâh dolaşmak

---