koltuk

koltuk, -ğu

a. 1. Omuz başının altında, kolun gövde ile birleştiği yer: “Gazetelerini bir koltuğunun altına koydu, zayıf kollarıyla kutulara sarıldı.” -H. E. Adıvar. 2. Kol dayayacak yerleri olan geniş ve rahat sandalye: “Ta yan beline kadar gömüldüğü koltuğunun içinden ileriye doğru uzandı.” -Y. K. Karaosmanoğlu. 3. Eski düğünlerde damatla gelinin eve girerken konuklar arasından kol kola geçmeleri töreni: “Babamız, annemizi gelin geldiği ilk gün şu merdivenin alt başında karşılamış, 'koltuk' yapılmıştı.” -H. C. Yalçın. 4. Yapıcılıkta yan destek. 5. den. Demirledikten sonra gemiyi iskeleye, rıhtıma veya başka bir gemiye bağlayan ip. 6. mec. Koltuklama veya koltuklanma: O koltuktan hoşlanmaz. 7. mec. Kayırma, destek: Dayısının koltuğunda sırtı yere gelmez. 8. mec. Yüksek mevki, makam: Koltuk kavgası. 9. argo Genelev: “Burası Mesut Bey adında bir herifin koltuğudur.” -H. R. Gürpınar. 10. hlk. Mısır ve buğday fidesinin yanlarından çıkan filizler. 11. esk. Kenar, tenha yer.

koltuk Fr. Aissel
koltuk

Küçük oda

koltuk

1.bk. koltak. 2. Fırının köşesi : Benim ekmeğim koltuktan olsun, çünkü pişkin olur.

koltuk

Gemiyi demirledikten sonra iskeleye, rıhtıma ya da başka bir gemiye bağlayan ip.

koltuk

Mısır ve buğday fidesinin yanlarında çıkan filizler.

koltuk

Yapılarda duvarların birleştiği yer, köşe.

koltuk Osm. ıbıt

(biyoloji)

koltuk İng. 1. seat, 2. pit

Sinema 1. Sinemada, oturacak yer birimi olarak kullanılan terim. 2. Sinemalarda, birinciden sonra salonun arkasına doğru uzanan, bazen lüks koltuk olarak ikinci bir bölünmeye de uğrayan bölüm.

koltuk

Topalların yürüyebilmek için kullandıkları koltuk altı deyneği. (İnönü -Eskişehir)

Koltuk

Amasya ili, Gümüşhacıköy ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Koltuk

Karabük ili, Ovacık ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Koltuk Osm. İbt
Koltuk İng. Cassiopeia, Cas (Cassiopeia)

Bir takımyıldızın adı.

Koltuk Osm. Zât-ül-kürsî

(astronomi)

---

koltuk ile benzer kelimeler

(birine) koltuk vermek 1) yüzüne karşı övmek, pohpohlamak; 2) mec. koltuklamak.

hareketli koltuk İng. movable seat Her yana dönebilen seyir koltuğu.

koltuk altı a. 1. Kolun omuzla birleştiği yerin altındaki çukurluk. 2. mec. Kayırma. İng. axilla anat. Ön kolun gövdeyle birleşim yeri mediyalinde oluşan çukurluk, aksilla.

koltuk altı atardamarı İng. arteria axillaris anat. A. subclavia'nın, a. thoracica externa'yı da verdikten sonraki devamı durumunda olan ve ön bacağın vaskularizasyonundan sorumlu atardamar, arterya aksillaris.

koltuk altı siniri Dgr. anat. nervus axillaris anat. Plexus brachialis'in orta kısmında yer alan ve kürek kemiğinin arka kısmına doğru seyreden sinir, nervus aksillaris.

koltuk altı toplardamarı Dgr. anat. vena axillaris anat. İlk kaburganın ön kenarında v. subclavia'ya açılan ve aynı adlı atardamarla seyreden toplardamar, vena aksillaris.

koltuk ardası Tornacıların kullandıkları bir çeşit araç.

koltuk biçimi İng. chair form Çevrimsel bir özdeciğin bir ucu yukarı, bir ucu aşağı kıvrık biçimine verilen ad.

---