kış uykusu

kış uykusu

a. 1. Soğuk ve kurak mevsimlere karşı koyabilmek için canlı varlıkların yapısında görülen olayların bütünü. 2. Ilıman ve soğuk bölgelerde, özellikle yapraklarını döken ağaçlarda ham ve ongun besi suyu dolaşımının tamamen veya kısmen durması. 3. mec. Durgunluk, hareketsizlik dönemi: “Hiç kuşkum yok ki sen şimdi kalbimde / Bir kış uykusuna yatan böceksin” -A. M. Dranas.

kış uykusu İng. hibernation

Bazı hayvanların kışı uyku ya da uyuşukluk gibi dinlenme hâlinde geçirmesi. Hibernasyon.

kış uykusu Fr. hibernation, sommeil hibernal

(zooloji)

kış uykusu İng. hibernation

Bazı hayvanların kışı uyku veya uyuşukluk gibi dinlenme hâlinde geçirmesi, hibernasyon.

kış uykusu İng. hibernation

Gelişim evrelerinin kışı canlı bir biçimde atlatması olayı. Örneğin, keneler, Culicidae ailesinden Anopheles maculipennis ve Culex pipiens’in döllenmiş dişileri ve Aedes türlerinin yumurtaları kışı canlı bir biçimde atlatabilirler, hibernasyon.

kış uykusu İng. hibernation

(karşılık: hibernasyon), (Lat. hibernus = kışlık): Bazı hayvanların, kışı uyku ya da uyuşukluk gibi bir dinlenme halinde geçirmesi.

---

kış uykusu ile benzer kelimeler

yarı kış uykusu İng. semihibernation Kışı atlatan Culicidae ailesine bağlı kimi sivrisineklerin dinlenmeye ara verip kan emmesi ancak yumurta üretememesi.

kış kış Kümes hayvanlarını kovalama ünlemi Denizde balıkları ağın içine kovalamak için kullanılan ortası delik ipli taş. Erken doğan kuzu.

kış kış etmek bk. kışkırmak (I)

açın uykusu gelmez “aç olan kimse, kendisine ne kadar rahatlık sağlanırsa sağlansın, dinlendirilemez” anlamında kullanılan bir söz.

gaflet uykusu a. 1. Dalgınlıktan ileri gelen uyuşukluk: “Emir Süleyman ancak o zaman ndan uyanabilmişti.” -F. F. Tülbentçi. 2. İdraksizlik, bilgisizlik, aymazlık.

karınca uykusu İpek böceğinin ilk uykusu.

kuş uykusu a. Tavşan uykusu.

öğle uykusu a. Genellikle öğle yemeğinden sonraki kısa süreli uyku: “Öğle uykusuna dalmış yalı sakinleri. Rehavet çökmüş.” -A. Dino.

---