kırmak

kırmak, -ar

(-i) 1. Sert şeyleri vurarak veya ezerek parçalamak: Taşları kırmak. Bardağı kırmak. 2. İri parçalara ayırmak. 3. (nsz) Belirli bir biçimde katlamak: Forma kırmak. 4. Öldürmek, yok olmasına neden olmak: Bu yıl soğuk hayvanları kırdı. 5. Bir şeyin fiyatını azaltmak, indirmek: “Firma verdiği teklif fiyatını son dakikada bir yüzde yirmi daha kırıyordu.” -H. Taner. 6. Dileğini kabul etmeyerek veya beklenmeyen bir davranış karşısında bırakarak gücendirmek, incitmek: “Bazen bir kelimenin, bir ses tonunun sevdiğimiz bir insanı kırdığını görürüz.” -M. Kaplan. 7. Tavlada karşı oyuncunun pulunu oyun dışında bırakmak. 8. Vücut kemiklerinden birini parçalamak: “Ayol, yapma, gel, düşüp bir yerini kıracaksın!” -O. C. Kaygılı. 9. Tahılı iri ve kaba öğütmek. 10. (-e) Hareket durumundaki canlının veya taşıtın yönünü değiştirmek, çevirmek, döndürmek: “Ne tarafa doğru meyil varsa gidonu o tarafa doğru kıracaksınız ki bisiklet doğrulsun.” -B. Felek. 11. mec. Yok etmek: “Bir gündüz olsa belki bu derdi kıracağım / Yoksa bu sensizlikten artık çıldıracağım” -E. B. Koryürek. 12. mec. Gücünü, etkisini azaltmak: “Birkaç gün evvel yağan yağmur sıcağı kırmamış.” -B. Felek. 13. argo Kaçmak, uzaklaşmak. 14. (nsz) tic. Değerinden düşük fiyata almak: Bono kırmak. Çek kırmak.

kırmak Fr. Concasser
kırmak

İskambil oyununda koz kırmak.

kırmak

Sıvışmak, uzaklaşmak : Kirişi kırmak.

kırmak

Öldürmek, yok etmek, imha etmek, tenkil etmek

---

kırmak ile benzer kelimeler

ağzını burnunu dağıtmak (veya kırmak veya parçalamak) aşırı bir biçimde döverek perişan duruma getirmek.

bel kırmak kırıtmak, salınmak.

belini kırmak birini bir şeyi yapamaz duruma getirmek.

(birinin) cesaretini kırmak yürekliliğini gidermek, korkutmak: “Zekânız size yardım etmez, bilakis cesaretinizi kırar.” -R. H. Karay.

(birinin) hatırını kırmak üzmek, gücendirmek.

(birinin) kemiklerini kırmak birini çok dövmek, aşırı dayak atmak: “Kim ona yan bakarsa kemiklerini kırar, anasını ağlatırım.” -H. E. Adıvar.

boynunu kırmak hlk. çekip gitmek: “Daha bir ay tutunamazlar, boyunlarını kırarlar deniliyordu.” -Ö. Seyfettin.

boyun kırmak saygı duyulan bir kimse karşısında, ayaktayken başı öne bükmek: “Hürrem Hakkı, Ferhunde'nin önünde boyun kırdı.” -M. Yesari.

---