kemik

kemik, -ği

a. 1. anat. İnsanın ve omurgalı hayvanların çatısını oluşturan türlü biçimdeki sert organların genel adı: “Kemikten bir tahta gibi gıcırdayarak Nihat yerinden kalktı.” -P. Safa. 2. sf. Bu sert organdan yapılmış: Kemik tarak.

kemik Fr. Os
kemik İng. bone

İskeleti oluşturan, içinde kollagen teller ve kalsiyum tuzları bulunan, süngerimsi kemik ve sert kemik olmak üzere iki tipi olan, kasların bağlanmasıyla hareketi sağlayan, uzun, kısa ya da değişik boylarda olabilen, sertleşmiş bir özelleşmiş bağ dokusu tipi.

kemik İng. bone

Omurgalı hayvanların iskeletini meydana getiren madde.

kemik Osm. azm

(biyoloji)

---

kemik ile benzer kelimeler

ağzına bir kemik atmak birini küçük bir çıkarla susturmak.

altızcıl (kemik) Fr. Grêleux

alveol kemik İng. alveolus bone Çene kemiğinin, içinde diş kökü bulunan çukuru kapsayan bölge. Diş kemiği.

aşırı kemik yoğunlaşımı Fr. Hyperostéogénie

ayak bilekçil kayıksı kemik Fr. Os scaphoïde du tarse

biçimbozan çocukluk kemik-kıkırdak yalımı Fr. Calvé (maladie de) , uyluk üst ucu yalımı, pert sayrılığı, walenström sayrılığı, yassı baş, doğmaca gizli çıkık Fr. Calvé (maladie de)

bilekçil kayıksı kemik Fr. Os scaphoïde du carpe

bir deri bir kemik (kalmak) çok zayıf (olmak): “Zaten bir deri bir kemik, zayıf bir adamdı.” -S. Birsel.

---