kem

kem Far. kem

sf. esk. 1. Noksan, eksik: Kem akçe. 2. Kötü, fena (göz, söz vb.).

kem Fr. Mal. Maraz, dâ, sû
kem

Tahıl saplarını, ve desteleri bağlamakta kullanılan bükülerek ip biçimine getirilmiş ot.

kem

Döven.

kem

Ceviz.

kem

Oğlakların analarını emmemeleri için ağızlarına verilen iki ucuna ip bağlanmış ağaç.

kem

Çivi.

kem

Bir eşyanın kırılan kısmını yerine koyarak onarma şekli.

kem

Bayat, sert : Bu ekmek çok kem.

kem

Düğme.

kem

Ağıl, davar ahırı

kem

Bağlam için kullanılan, ottan yapılan ip.

kem

Çoklukla ot bağlamak için ottan bükülerek yapılan halat; düğme || boynuna kem tahıp gezdirmek: bir çeşit teşhir cezası vermek

kem

< Far. kem: kötü. || kem heber: kötü haber || kemlig etmek: kötülük etmek

kem

Ekin destesini bağlamakta kullanılan bağ

kem

hlk. Hastalık.

I) İnce kendir. (Boğaz *Susuz -Kars)

II) Duvar yapımında kulanılan ağaç. (Alayunt *Tavşanlı -Kütahya)

---

kem ile benzer kelimeler

kem söz, kalp (veya kem) akçe sahibinindir “kötü söz söyleyenindir” anlamında kullanılan bir söz.

kem göz a. Baktığı kimseye zarar veren veya nazar değdiren göz, kötü göz.

kem gözle bakmak 1) kötü niyetle bakmak; 2) nazar değdiren bir bakışla bakmak: “Eh yakışıklı da delikanlı. Bir tanesi kem gözle baktıysa tamam.” -H. Taner.

kem kül etmek İleri geri söz söylemek

kem küm a. Verecek cevap bulunamadığında açık bir anlamı olmayan gelişigüzel söylenen söz.

kem küm etmek verecek cevap bulamayıp açık bir anlamı olmayan sözler söylemek: “Mazeretin ne olursa olsun, İncir Han'ından kendi ayağınla çıktıktan sonra artık kem küm etmemek, dilenciliği meslek olarak kabul etmek lazımdır.” -R. N. Güntekin.

---