kelle

kelle Far. kelle

a. 1. Koyun, kuzu ve keçinin pişirilmiş başı. 2. Ekinlerde başak. 3. Külçe biçimindeki şeker: “Şekerin kellesi yetmiş üç kuruştan satılıyor.” -A. İlhan. 4. tkz. Baş, kafa.

kelle

İçine ceviz, fındık, pirinç konularak yapılan hamur tatlısı.

kelle

Sirkeli paça: Kelleyi çok severim.

kelle

Kere, kez.

kelle

Tepe, kelle

kelle

< Far. kelle: kelle; baş; başak; yüksek tepe

kelle

Uç

kelle

Koparılmış kafa, kelle // kelle koltoh: kelle koltuk // kelle paça: baş ayak, sakatat // kelli felli: kelli felli, fiyakası yerinde, eşraftan

kelle

Küçük bir halı türü. (Küçükkabaca *Uluborlu, *Yalvaç -Isparta)

Kelle

Van ili, Timar bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---

kelle ile benzer kelimeler

gat kelle Kocaman başlı (kimse).

kelle avcılığı İng. head hunting Hem bolluğu ve soyu çoğaltacağı, hem de topluluğun gözünde değer kazanacağı inancına dayalı olarak düşmanın ya da başka bir kabile üyesinin başını kesme, koparma.

kelle çekmek Biçilmiş buğday destelerinden tohum için iyi başakları seçmek.

kelle darı Mısır koçanı.

kelle götürmek gereksiz bir aceleyle gitmek, koşturmak, acele davranmak: “İşi besbelli acele imiş. Bir koşturur ki sanırsın kelle götürüyor.” -R. N. Güntekin.

kelle kağıdı Nüfus cüzdanı

kelle koltukta gezmek gözünü budaktan esirgememek.

kelle koparmak olumsuz ve başarısız bir durum sonunda işe, göreve son vermek.

---