keleş

keleş

sf. hlk. 1. Yiğit, cesur, bahadır. 2. Çok yakışıklı, çok güzel. 3. Vücut yapısı gösterişsiz. 4. Çirkin, kötü. 5. Kel: “Kayseri çarşısının tavanını, kubbesini kökünden kazıtmış . O canım mimariyi bir keleşe döndürmüş.” -B. R. Eyuboğlu.

keleş

1. Güzel, yakışıklı (insan). 2. Yiğit, temiz yürekli, kabadayı. 3. Vücut yapısı gösterişsiz, kaba. 4. Çirkin, kötü. 5. Beceriksiz.

keleş

1. Kel. 2.bk. kelez (I)-1.

keleş

Nişanlı gençlerin düğünden önce dostlarına ve akrabalarına verdikleri yemek.

keleş

Keçi boynuzu reçeli.

keleş

1. Boğa, tavlı sığır. 2. Uzun boynuzlu sığır.

keleş

Hasta, cılız, zayıf.

keleş

1. Bodur. 2. Cılız.

keleş

Yakışıklı delikanlı; boynuzları uzun ve yukarıya doğru biçimli bir şekilde kıvrık olan besili ve yakışıklı sığır

keleş

Güzel

keleş

Yakışıklı, güzel, argosu çirkin

keleş

"yiğit, mert” ...gibi bir sıfat

keleş

Güzel, yakışıklı

keleş

1. Yiğit, cesur, bahadır. 2. Pek yakışıklı, pek güzel

Keleş Köken: T.

Cinsiyet: Erkek 1. Güzel, yakışıklı kimse. 2. Yiğit, cesur, bahadır.

Keleş

Kahramanmaraş ili, Pazarcık ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---

keleş ile benzer kelimeler

keleş keleş sırıtmak pis pis gülmek: “Asker kaçağı vatan hainlerinin keleş keleş sırıtan yüzlerini hayalliyordu.” -O. Kemal.

---