hep

hep Far. heb

zf. 1. Hiçbiri dışta tutulmamak veya eksik olmamak üzere, bütün, tüm olarak. 2. Sürekli olarak, her zaman, daima: “Hep böyle canına yandığımın, hep geç kalırım, hep treni kaçırırım.” -N. Hikmet.

hep

Hap: Hepi yutmuş.

hep

Hep, hepsi, bütün

hep

Hep, daima, beraberce, bütün (bk. ep)

hep

1. Bütün, yekûn. 2. Daima

---

hep ile benzer kelimeler

altı olur, yedi olur, hep Allah´ın dediği olur “önceden ne kadar hesap yapılırsa yapılsın, sonunda Tanrı'nın dilediği olur” anlamında kullanılan bir söz.

ayvaz, kasap hep bir hesap hlk. “ha öyle ha böyle, ikisi de bir” anlamında kullanılan bir söz.

düğün dernek, hep bir örnek olayların veya yapılan işlerin hep birbirine benzediğini anlatan bir söz.

hep beraber zf. Birlikte.

hep bir ağız olmak söz birliği etmek, anlaşarak bir konuda aynı şeyleri söylemek.

hep bir ağızdan zf. Toplu olarak (söylemek, konuşmak).

hep birden zf. Toplu olarak: “Hep birden yüklenmişlerdi o zaman Rahmi'ye; saygısızlık ettin, kırdın diye.” -T. Buğra.

hep (bu) Hep

---