gerçekçilik

gerçekçilik, -ği

a. 1. Gerçekçi tutum ve davranış, realizm: “Köy ve köylü de kimi oyunlarda gerçekçilikle ele alınabilmiştir.” -M. And. 2. Gerçekleri olduğu gibi yansıtmaya çalışan sanat çığırı, realizm: “Çağımızda gerçekçilik akımlarının güçlenmesi, sinema sanatında da etkisini gösterdi.” -N. Cumalı. 3. fel. Bilinçten bağımsız bir gerçekliğin var olduğunu benimseyen görüş, realizm.

gerçekçilik İng. realism

1. Bilgi konusunun bilme işleminden ayrı bağımsız olarak var olduğunu, nitelik ya da özelliklerinin bilinmekle değişmeyeceğini ileri süren çağdaş bir felsefe öğretisi. 2. Rönesanstan sonra okullarda sözlü etkinliklere ağırlık vermeyen bir eğitim akımı. 3. Öğrencilere çevreleri üzerine gerçekliği kabul edilmiş bilgiler kazandırılmasını, onlara çevrelerine uymalarında yardımcı olmayı amaç olarak benimseyen ve öğrenmede ders konuları yanında etkinliğin ve kişisel özgürlüğün de önemi üzerinde duran eğitim felsefesi.

gerçekçilik İng. realism

I. 1. Düşünmenin temeli ve eylemenin ölçüsü olarak gerçekliğe bağlanan görüş ve tutum. 2. Sorunları yarar açısından ele alan tutum. II. (Felsefe kavramı olarak) Bilinçten bağımsız bir gerçekliğin var olduğunu benimseyen görüşler. 1. (Fizikötesi açısından) Skolastik felsefedeki kavram gerçekçiliği, Platon'un idealar öğretisine bağlı olan görüş: Tümel kavramların bilincin dışında kendine özgü gerçek bir varlıkları olduğunu öne sürer. (Ortaçağda karşıtı: adcılık ve kavramcılık.) 2. (Bilgi kuramı açısından) Bilen özneden bağımsız olarak var olan bir gerçekler evreninin bulunduğunu ve bu gerçekler evreninin bilgisine algı ya da düşünme yolu ile erişebileceğimizi kabul eden öğretiler. Karşıtı bk. idealizm. 3. Bazı modern matematikçiler matematik kavramların dışımızda gerçekten varolduklarını söyleyerek Platon'un idealar öğretisini canlandırmışlardır. 4. (Estetikte) Sanat yapıtının gerçeğin yansıtılması olduğunu öne süren görüş.

gerçekçilik İng. realism

(Resim) Doğayı göründüğü gibi değil, olduğu gibi vermeyi amaç edinen ve üslûplaştırmadan kaçınan sanat anlayışı.

gerçekçilik İng. realism

(Piaget) Özellikle çocukların, kişisel görüş ve algılarını gerçek olarak benimsemeleri eğilimi.

gerçekçilik İng. realism

Sinema/TV. Dışımızdaki dünyayı, nesnel bir tutumla yansıtmayı amaçlayan sinema ve televizyon akımı. Gerçekçilik bir yandan dış dünyayı bütün çapraşıklığı, derinliği, zenginliğiyle anlayabilecek, kavrayabilecek bilgiyi, bilinci gerektirir; bir yandan dış dünyanın gerçeğini çarpıtmayacak, bozmayacak, değiştirmeyecek bir dürüstlük, soğukkanlılığı zorunlu kılar; ayrıca bu gerçeği izleyiciye en inandırıcı, en benimsetici yolda aktaracak, sunacak büyük bir sanat yeteneği ister.

gerçekçilik Fr. Réalisme

Tabiatı ve gerçeği olduğu gibi veya görünüşte sanıldığı gibi çirkinlikleri ve bayağılıklariyle birlikte göstermek yolunu tutan ve ondokuzuncu yüzyılın ilk yarısında başlıyan sanat çığırı (GERÇEKÇİ, Réaliste).

gerçekçilik Alm. Realizm

bk. realizm.

gerçekçilik Fr. réalisme

Doğayı ve gerçeği olduğu gibi ya da görünüşte sanıldığı gibi, çirkinlikleri ve bayağılıklarıyle birlikte göstermek yolunu tutan ve XIX. yüzyılda başlayan sanat ve yazın akımı.

---

gerçekçilik ile benzer kelimeler

ozansı gerçekçilik İng. poetic realism Sinema Fransa'da İkinci Dünya Savaşı öncesinde ortaya çıkan sinema akımı. Yazarlıktan, gazetecilikten gelen oyunluk yazarları kimi yönetmenlerle işbirliği yaparak, birlikte çalışan çiftler oluşturdular. Aralarında ozanlar da bulun...

toplumcu gerçekçilik , -ği a. ed. 1. Toplumsal olayları ve ilişkileri toplum bilimi açısından ele alarak hem gerçekçilik hem de gelişme süreci içinde irdeleyen roman türü. 2. fel. Toplumsal olayları ve ilişkileri toplum bilimi açısından ele alarak hem gerçekçilik hem de gelişme sürec...

törel gerçekçilik İng. moral realism (Piaget) Çocuklarda ve kimi zaman yetişkinlerde görülen belirli davranışların iyiliği ya da kötülüğünün algılanabilir bir niteliği olduğu görüşü,

üst gerçekçilik Fr. Surréalisme Yirminci yüzyıl başlarında Fransa’da A. Breton tarafından Freud’un görüşlerine dayanılarak açılan ve bilinçaltı gerçeğini rüyada olduğu gibi parçaları birbirini tutmaz bir ifade halinde anlatmağa çalışan çığır.

yeni gerçekçilik , -ği a. Eşyanın gerçeğini ışık ve gölgeden yoksun keskin çizgilerle vermeyi amaç edinen resim anlayışı. İng. new realism Çağımızda Cambridge'de doğan İngiliz felsefe akımı; kurucusu: G. E. Moore. //Yeni gerçekçilik her ...

eleştirel gerçekçilik İng. critical realism Gerçekliğin bu evresi içinde, bir bütün olarak kentsoylu sanatı ve tiyatrosudur; bulunduğu çevrenin toplumsal gerçekliğinin bir eleştirisini de birlikte getirir. Gerçekliğin görgücü (ampirik) çizimiyle kahramanın ülküleştirilmesi yer a...

---