gem

gem

a. Atı yönlendirmek için ağzına takılan demir araç: “Kadın dizginleri çekmek istedi fakat hırçın hayvan sert bir boyun hareketi ile gemini kurtardı.” -H. Taner.

gem Fr. Bride
gem Fr. Barre
gem Fr. Frein, frenum
gem

Döven.

gem

Ekin demetlerini bağlamaya yarayan uzun buğday sapı.

gem

Harman yeri.

gem

Kuvvet.

gem

Yokuş aşağı inen kağnı arabalarının hızını azaltmak için tekerinin önüne konan ağaç: Bu inişten gem vurmadan inmek meseledir.

gem

Bayat.

gem

İnsan ve hayvanda alt ve üst dudağın birleştiği yerde meydana gelen çatlak, yara.

gem

< Rum. kemos gem

gem

< ET kemi: döven. || çubuği geme atmak/goymak: vazgeçmek; hırsla bir işi bırakmak

gem

< Ar. gam [m]: gam; tasa; üzüntü

gem

Atın ağzına takılan alet

< Ar. gam) Gam

gem, gemcik Osm. lücam

(biyoloji)

gem

Döven. (Yavuz *Şavşat -Artvin; Kırçiçeği *Susuz; Kartkale *Çıldır -Kars; Yukarıbozkuyu *Kadirli -Adana)

gem

Tarım aygıtlarından döğen.

Gem Alm. Bremse

---

gem ile benzer kelimeler

ağzına gem vurmak susturmak, söyletmemek.

gem almak at, alışıp hizmete elverişli duruma gelmek. Söz dinlemek.

gem almamak söz dinlememek.

gem almayan atın ölümü yakındır “söz dinlemeyen hırçın kişi, davranışının büyük zararını görür” anlamında kullanılan bir söz.

gem damağı Ata vurulan gemlerde atın ağzına giren çatal demir.

gem tahta Döven

gem vurmak 1) hayvanın ağzına gem takmak; 2) mec. her türlü taşkınlığı, isteği, hevesi vb.ni engellemek: “Senin bütün emellerin, azgın kalbinden korktuğun, ona istediğin içindir.” -P. Safa.

gem yeri Fr. Barre

---