eser

eser Ar. e²er

a. 1. Emek sonucu ortaya konan ürün, yapıt: “Boğaziçi doğrudan doğruya Türklerin eseridir.” -Y. K. Beyatlı. 2. Yayın, kitap, yapıt: “Bütün özlediğim eserlerle bir kütüphane yapabilsem artık yapılacak bir iş kalmayacak.” -H. Z. Uşaklıgil. 3. İz, işaret, im: “Yüzünde biraz önceki elemden, kızgınlıktan, çaresizlikten eser yoktu.” -A. Kulin. 4. Soyut kavramlarda belirti: “Acaba, bir yolunu bulup bir talih eseri olarak gidemez miydik?” -A. Erhat.

eser

1. Rüzgâr, sert esen rüzgâr. 2. Soğuk.

eser

1. Büyük demir çivi. 2. Arının iğnesi.

eser

1. Sar'a. 2. Delilik.

eser

Evlerde kiremit altlarına konulan tahta.

eser

yapıt.

Eser Köken: T.

Cinsiyet: Kız 1. Soğuk. 2. Sert esen rüzgâr. 3. Belirti, iz.4. Ar. Yapıt.Cinsiyet: Erkek 1. Soğuk. 2. Sert esen rüzgâr. 3. Belirti, iz.4. Ar. Yapıt.

Eser

Diyarbakır ili, merkez ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Eser

Şanlıurfa ili, Viranşehir ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---

eser ile benzer kelimeler

edebî eser a. ed. Edebiyat türlerinden biriyle kaleme alınmış, sanat değeri taşıyan eserlerin her biri.

eser elementler İng. trace elements Zn, Cu, Mn gibi canlı dokuda çok az miktarda fakat mutlaka bulunması gerekli elementler. İz elementler. İng. trace elements Cu, Mn, Se, Zn, F, I gibi canlı dokuda çok az miktarda bulunan ...

eser kalmamak hiçbir belirti, iz olmamak: “Bir şirretleşmiş ki dünkü saygısından eser kalmamıştı.” -A. Kabaklı.

eser mıhı Döğme ya da köşeli büyük çivi.

eser miktarda zf. Belli belirsiz miktarda, çok az ölçüde.

eski eser kopyacılığı Fr. Académisme Eski klasik eserleri kölecesine kopya etmekten ibaret sanat.

ısmarlanan (yapıt = eser = istısnâ` sözleşmesinde) müteahhid.

ısmarlayan (yapıt = eser = istısnâ` sözleşmesinde) iş sâhibi.

---