efendi

efendi Rum.

a. 1. Günümüzde bey unvanından farklı olarak özel adlardan sonra kullanılan ikinci derecede bir unvan: “Yeni ev, Rüstem Efendi'ye kiraya verildi.” -Y. Z. Ortaç. 2. Buyruğu yürüyen, sözü geçen kimse: “Köylü memleketin efendisidir.” -Atatürk. 3. Koca: “Bizim efendi artık geceleri de eve gelmiyor.” -C. Uçuk. 4. ünl. (efe'ndi) Hizmetlilere seslenilirken kullanılan bir söz. 5. ünl. (efe'ndi) Erkekler için kullanılan bir seslenme sözü: “Efendi! Allah'ın emriyle kızını bana ver.” -S. F. Abasıyanık. 6. mec. Görgülü, nazik, kibar. 7. esk. Eğitim görmüş kişiler için özel adlardan sonra kullanılan unvan.

efendi

< Rum. efentis < authentes: efendi; efendim; beyim || efende || efende || efendi dadaş: bey kardeşim || efendim || efennim || evendim || efendim ne olacak || efendim sene söylem || efendim sen söyle || efendim söyleym || efendime söylem

efendi

Hoca, imam, din adamı

Hoca) efendi

Efendi Köken: Yun.

Cinsiyet: Erkek 1. Buyruğu yürüyen, sözü geçen kimse. 2. Görgülü, nazik, kibar kimse.

---

efendi ile benzer kelimeler

efendi efendi zf. 1. Uslu uslu: “Oh! Keka! Efendi efendi, insan gibi yürüyoruz.” -N. Hikmet. 2. ünl. (efe'ndi efe'ndi) Dikkat çekmek veya paylamak amacıyla kullanılan bir seslenme sözü.

efendi ahlakı Alm. Herrenmoral Nietzsche'nin egemen, özgür, güçlü insana özgü olan ve yaşamla dolup taşma, hoşgörü, kendine güven, gurur, yüreksiz ve dar kafalı olan her şeyi küçük görme, acımama, aldırışsızlık gibi özellikler taşıyan yaşama tutumuna verdiği ad. Karşıtı ...

efendi dairesi bk. efendi kapısı.

efendi gibi yaşamak sıkıntısız, varlık içinde yaşamak.

efendi kapısı Yeniçeri efendisinin görev yeri.

emretti patrik efendi alay birinin yersiz bir buyruğuna karşı kullanılan bir söz.

küçük efendi Osm. Tezkere-i sani bk. küçük tezkereci.

reis efendi a. tar. Reisülküttap. bk. reisülküttap.

---