deyiş

deyiş

a. 1. Deme, söyleme işi: “Peki deyişleri de akılları yattığı için değil, korkuları ağır bastığı için oldu.” -T. Buğra. 2. Söyleme biçimi, anlatım biçimi, üslup. 3. Bir kimsenin bir konuyla ilgili anlattıkları, ifade. 4. ed. Halk şiiri, halk türküsü: “Karacaoğlan'ı okudukça deyişin önemini daha iyi anlarız.” -N. Ataç. 5. müz. Semahla birlikte yalnızca bağlama eşliğinde ağır tempoda söylenen bir tür beste.

deyiş

1. Mâni, destan, ağıt, şiir, mısra, şarkı, türkü, gazel. 2. Beste, makam: Her âşığın kendine göre bir deyişi vardır. 3. Halk şairlerinin karşılıklı mâni, türkü söylemeleri. 4. Söz, kelime: Dersimin bir deyişini bile öğrenemedim.

deyiş

Değiş tokuş.

deyiş İng. style

Sinema/TV. Bir sinemacının, televizyoncunun kendine özgü anlatım yollarının, kişisel tutum, görüş ve duyuşunun oluşturduğu özellik.

deyiş

bk. şiir.

deyiş İng. expression

Bir anlam taşıyan sözlü ya da yazılı bildirim.

deyiş Fr. poésie

Deyiş, türkü söyleme, koşuk söyleme; çoğunlukla, halk türküsü, halk koşuğu; Alevî -Bektaşîlerce yüksek anlamlı koşuk. Eskiden de kullanılmıştır: Hem men çağır içermin hem men teyiş bilürmen (Mevlâna Celâlüddin-i Rumî)

deyiş

Söz

---

deyiş ile benzer kelimeler

deyiş oyunu Fr. jeu partie Orta Çağ Fransa'sında iki kişi arasında koşuklu sözlerle çene yarıştırmaya dayalı oyun. Fr. Jeu parti Orta çağda Fransa'da rağbet gören ve iki truver arasındaki nazımlı tartışma temeline dayan...

deyiş tanımazlığı Fr. Logagnosie

deyiş tohuş Değiş tokuş, mübadele, alışveriş

deyiş unutkanlığı Fr. Léthologique

ön deyiş a. Bir eserde asıl konu olarak ele alınan olaylardan önce, geçmiş birtakım başka olguları anlatan ilk bölüm, prolog.

son deyiş a. ed. Son söz.

---