dek

dek

(I) e. Bir işin, bir durumun sona erdiği zaman veya yer, kadar, değin: “Bir iki adım atıp yanıma dek geliyor.” -Z. Selimoğlu.

dek Far. dek

(II) a. esk. 1. Düzen, hile, entrika. 2. Tokuşma, çatışma. 3. sf. Sağlam.

dek

1. Denk, eşit, uygun. 2. Hayvanlara yüklenen yükün bir tarafı, denk.

dek

1. Uslu, terbiyeli, doğru, namuslu (kimse). 2. Genel görünüş, kişilik, hal: Adamın dekini kırma.

dek

Şeker pancarına benzeyen, yumru kökü tatlı ve yenilebilen bir bitki.

dek

Dek, hile, oyun

dek, (IV), (tek, (IV))

Sessiz, rahat, sakin

dek, (V), (denk, tek, (V), tenk)

1. İçi dolu çuval, hayvana yükletilen karşılıklı yükün her biri. 2. Birbirine uygun iki şeyden her biri, eş, nazîr, benzer, muadil. 3. Yarı

dek, (VI)

bk. tek (I)

dek, (VI

bk. tek

dek (I), (dak (II))

1. Kadar, değin. 2. Kadar az, denlü

dek (II), (dak, tek (II))

Ancak, yalnız, yetişir ki

dek (III)

Oyun, hile, hud’a

---

dek ile benzer kelimeler

akıllı köprü arayıncaya dek deli suyu geçer “atak kişi tehlikeyi göze alarak işe girişir ve çabuk sonuç alır” anlamında kullanılan bir söz.

dek değil, (tek değil) Tekin değil, boş değil, beyhude değil

dek durmak Uslu, terbiyeli, rahat durmak. Yarayışlı olmak, uslu durmak , (dek turmak, tek durmak, tek turmak) Uslu, sessiz, sakin durmak, susmak

dek düşmek Dikkat etmek, farkına varmak, dikkatle bakmak Uygun gelmek, rasgelmek.

dek gelmek Uygun gelmek, rasgelmek. Dik kafalılık etmek: Dek geldi, onun için dayağı yedi. Rastgelmek, rastlamak Rastlamak Denk gelmek, rastlamak

dek oturmak, (tek oturmak) Rahat durmak, dek durmak

dek sepedi At ve eşeğin iki yanına yüklenen ve içine yumurta, üzüm vs. konulan sepet.

dek turmak bk. dek durmak

---