çuval

çuval Far. cuv¥l

a. 1. Pamuk, kenevir veya sentetik iplikten dokunmuş büyük torba: “Sonra getirdikleri çuvalı açtılar, peksimetleri, tütünü ve öteberiyi çıkartıp raflara koydular.” -Halikarnas Balıkçısı. 2. sf. Bu torbanın alabileceği miktarda olan: “Yanımızda, ne olur ne olmaz diye alınmış yarım çuval peksimet vardı.” -H. E. Adıvar.

< Far. çuvâl) çuval

çuval

Çuval, harhar

---

çuval ile benzer kelimeler

bir çuval dolusu sf. Çok fazla: Bir çuval dolusu para.

bir çuval inciri berbat etmek düzelmekte olan bir durumu yersiz, yanlış davranışlarla bozmak: “Bir çuval inciri berbat etmişlerin süklüm püklümlüğüyle müfettişin yanına çıktı.” -O. Kemal.

boş çuval ayakta (veya dik) durmaz 1) “karnı doymayan kimse çalışamaz” anlamında kullanılan bir söz; 2) “bilgisiz ve yeteneksiz bir kişi, kendisine verilen görevlerde tutunamaz” anlamında kullanılan bir söz.

çuval gibi 1) kaba ve seyrek (kumaş); 2) bol ve ütüsüz (giysi).

---