cins

cins Ar. cins

a. 1. Tür, çeşit: “Lalelerin cinsleri günden güne çoğalıyor, soğanları akıl almayacak fiyatlarla satılıyordu.” -A. H. Çelebi. 2. Soy, kök, asıl: “Ben bir Türküm, dinim, cinsim uludur.” -M. E. Yurdakul. 3. Pek çok ortak özellikleri bulunan türler topluluğu. 4. sf. argo Garip, tuhaf. 5. sf. Diğerlerine göre üstün nitelikleri olan: “Derler ki cins kediler bu çirkinliği gizlemek için tenha yerlerde ölmeye giderlermiş.” -P. Safa.

cins İng. genus

1. Canlıların sınıflandırılmasında kullanılan bir terim olup, türleri içine alan taksonomik bir grup. Örnek: İnsan (Homo), köpek (Canis), meşe (Quercus). 2. Eşey. Genus.

cins

bk. eşey

cins Fr. genre

Birçok dillerde isimler erkek (ERİL, Masculin), dişi (DİŞİL, Feminin) ve TARAFSIZ (Neutre) sayılır; ona göre ayrı ayrı şekillerde çekimlenir. GRAM ATİK AL veya ŞEKİLCE CİNS (Genre grammatical ou formel) adını alan bu sınıflamadan başka, bazı dillerde CANLI CİNS (Genre animé) ve CANSIZ CİNS (Genre inanimé) diye bir ayırma daha vardır. Hem eril hem dişil olarak kullanılan (Fran. un enfant, une enfat gibi) isimler ORTAK CİNS (Genre commun) sayıldıkları gibi, erkekliği veya dişiliği düşünülmeden gelişi güzel eril veya dişil (Fran. le rat, la souris gibi) isimlerle anılan varlıklar da vardır. Bu çeşit eril veya dişil kelimeler KAPSAR CİNS (Genre epicene) i meydana getirirler.

cins Osm. cins
cins İng. gender

(Derleme.. nitelik, dişil-eril) Bazı dillerde sözcüklerin dişilik, erkeklik veya yansızlık bakımlarından gösterdikleri farklılaşma: Fransızcada la table (dişil) , le livre (eril) Almancada die Tür (dişil) , der Stuhl (eril) , das Fenster (yansız) ; Arapçada kâtibe (dişil) , kâtib (eril) , müdire (dişil) , müdür (eril) , muallime (dişil) , muallim (eril) vb.

cins İng. genus

(Mantıkta) Yakın türlerin içinde toplandıkları birlik. // Kendi içinde yeniden türleri bulunan her tür, o türler için cins olur. Ancak en aşağıda bulunan türler cins olamazlar, bk. tür

cins

bk. cinsiyet

cins Fr. genre

(botanik)

cins İng. genus

Türlerin bir araya gelmesiyle oluşan taksonomik bir grup, soy, genus.

cins İng. genus

Canlıların sınıflandırılmasında kullanılan bir terim olup türleri içine alan taksonomik bir grup, genus.

cins İng. genus

Canlıların sınıflandırılmasında familya ile tür arasında, yapısal ve soy oluş bakımından birbirleriyle ilgili türler grubu.

cins İng. genus

(karşılık: genus:), (Lat. Genus = ırk):Canlıların sınıflandırılmasında kullanıları bir terim olup çok yakın benzerlikler gösteren türler topluluğu anlamındadır.

---

cins ile benzer kelimeler

cins cins sf. 1. Çeşitli, çeşit çeşit: “Buralarda gezerken çeşit çeşit, insanla karşılaşmıştı şimdiye kadar.” -E. Şafak. 2. zf. Türlerine göre: “Paralar ayrılıp tasnif ediliyor, yekûnler kontrol ediliyor.” -İ. O. Anar.

alt cins a. biy. Bir cins içinden ayrılan ikinci derecedeki cins. Lat. sub: altında; genus: ırk Canlıların sınıflandırılmasında cinsin altında yer alan bir kategori. Lat. subgenus

birinci cins Kristoffel simgeleri bk. Kristoffel simgeleri.

canlı cins bk. Cins.

cansız cins bk. Cins.

cins adı İng. common noun (Derleme., cins isim, genel isim, ortak ad, tür adı) Bir türden olan varlıkların adı: Ev, insan, kedi, dağ, nehir, şehir, düşünce, us, annelik, ordu vb. bk. tür adı

cins cibilliyet a. 1. Nitelik. 2. Asıl, soy sop.

cins çekerliği bk. Çekerlik.

---