cin

cin Ar. cinn

(I) a. 1. din b. Dinî inanışa göre duyularla kavranamayan, insanlar gibi irade ve anlama yeteneğine sahip, ilahî emirlere uymakla yükümlü tutulan yaratık. 2. Masallarda göze görünmeyen, türlü biçimlere girebilen, iyilik de kötülük de yapabilen yaratık. 3. mec. Akıllı, zeki, uyanık kimse.

cin İng. gin

(II) a. Buğday, arpa, yulaf vb.nden elde edilen ve ardıçla kokulandırılan bir tür alkollü içki, ardıç rakısı.

cin İng. jean

(III) a. esk. Pamuklu, kalın kumaştan giysi veya pantolon.

cin

Küçücük, minimini.

cin

Tavla zarı.

cin

Okka: Beş cin elma sattım.

cin

En son, yüksek nokta: Dağın cin tepesine çıktım.

cin

İdare lambası: Cini al da ahırdaki hayvanlara yem ver.

cin

Salyangoz.

cin

Kuvvetli (kimse).

cin

En, pek, tam.

< Ar. cinn) cin

cin

Cin // in cin: hiç kimse

cin

Gölge oyunu'nda doğadışı bir figür. Orta Çağ Avrupa tiyatrosundaki Şeytan'ın özdeşi. Göğsünde, karnında, kasıklarında ve diz-kapaklarında canavar başları vardır. Göze görünmediğine ya da istediği zaman göründüğüne inanılan düşsel bir figürdür.

Kar.): Göze görünmediğine ya da arada sırada görünüp de elle tutulamayacağına inanılan hayali bir tip. Bu tipe daha çok Cumhuriyet öncesi Karagöz oyunlarında raslanır.

---

cin ile benzer kelimeler

cin cin bakmak 1) kurnazca bakmak; 2) uykusuz gözlerle bakmak.

(birini) cin tutmak bir inanışa göre cinlerin etkisiyle delirmek.

cin çalığı a. Dış görünüşü çirkin olan kimse: “Benim gibi bir doğurmak rezaleti ağırına gitmiş.” -H. E. Adıvar. Çarpık yürüyen adam.

cin çalmak Cin çarpmak, bir tarafına inme inmek.

cin çarpmak bir inanışa göre, cinlerin öfkesiyle inme inmek.

cin çarpması Sara hastalığı.

cin çarpmışa dönmek neye uğradığını bilemeyecek kadar kötü bir duruma düşmek.

cin damarı a. İnsanın sinirlilik durumu.

---