bulaşık

bulaşık, -ğı

a. 1. Yiyecek veya içecekle kirletilmiş mutfak eşyası veya kap kacak: “Gemide bulaşık yıkamak kolay iş değildi.” -A. Erhat. 2. mec. İz, etki, kalıntı: “Daha balayının bulaşığı geçmedi.” -B. Felek. 3. sf. Kirli: Bulaşık kap. 4. sf. Düzensiz, karışık: “Bu karmakarışık ve bulaşık âlemi kendi hâline bırakırdı.” -A. Ş. Hisar. 5. sf. mec. Yapışkan, sulu: “Böyle bir sivri akıllı, bulaşık biri çıkar ortaya, dirliği düzeni berbat eder.” -K. Korcan.

bulaşık Fr. Contagieux
bulaşık

Yapışkan, balta olan insan.

bulaşık

1. bk. bılaşık-2. 2. Sevimsiz. 3. Yarı deli.

bulaşık İng. contaminated

Yabancı ve istenmiyen özdekleri, içinde ya da yüzeyinde bulunduran.

---

bulaşık ile benzer kelimeler

ala bulaşık Yarım, tamamlanmamış, kirli: İşini temiz yap, bırakma.

bulaşık adam a. Yolsuz, uygunsuz işler yapan, sataşma alışkanlığı olan kimse.

bulaşık bezi a. Bulaşıkları yıkamak için kullanılan bez.

bulaşık çözelti İng. contaminated solution Katışkıları ya da yabancı özdekleri, içinde bulunduran çözelti.

bulaşık deniz a. Mayın tehlikesi olan deniz.

bulaşık deterjanı a. Bulaşık yıkarken kullanılan toz, sıvı veya krem biçimindeki temizleme maddesi.

bulaşık eldiveni a. Bulaşık yıkarken kullanılan, plastikten yapılmış, geçirimsiz eldiven.

bulaşık gemi a. den. Tayfalarında veya yolcuları arasında bulaşıcı hastalık bulunan gemi.

---