bencilik

bencilik, -ği

a. 1. Benci olma durumu, hodpesentlik, egoizm. 2. fel. İnsanın bütün eylemlerinin ben sevgisiyle belirlenmiş olduğunu, buna göre ahlaklılığın da yalnızca kendini koruma içgüdüsünün bir biçimi olduğunu ileri süren öğreti. 3. fel. Kendi benini ve çıkarını hayatın mutlak ilkesi yapan anlayış.

bencilik İng. egoism

1. Bireylerin kendi çıkarlarını düşünmelerini haklı gören ve böyle bir tutumu doğru bir amaç olarak benimseyen ahlak öğretisi. 2. Bireyin kendini savunma ve geliştirme eğiliminin bilinçli bütün eylemlerin temel güdüsü olduğunu ileri süren ruhbilim görüşü. 3-Bilginin bütün öğelerini ve bu öğeler arasındaki ilişkileri ben'de bulan görüş.

---