bekar

bekar Fr. bécarre

a. müz. Diyezli veya bemollü bir sesin eski durumuna getirilmesini gösteren nota işareti.

bekâr Ar. bek¥r

a. 1. Evlenmemiş kimse: Bekârdı, evlenmeye vakit bulamamıştı. -Ö. Seyfettin. 2. Evli olduğu hâlde ailesinden ayrı, yalnız yaşayan kimse.

bekâr

1. Çiftlik işlerinde çalışan işçi, rençber. 2. Uşak, hizmetçi. 3. Para ile tutulmuş özel sığırtmaç. 4. İşsiz, boş: Ali bekâr bekâr gezip duruyor.

bekar ile benzer kelimeler

Bir örgü çeşidi.

bekâr erkek, evlenme istek ve heyecanı içinde olduğundan alacağı kızın kusurlarını göremez anlamında kullanılan bir söz.

Bekârların yıkanması için eskiden, hayır sahipleri tarafından yaptırılmış olan soğuk su hamamı.

1) evlenmemek, evlenmemiş olmak: Genç adamsın, bekâr kalacak değilsin ya. -M. Ş. Esendal. 2) ölüm veya boşanma dolayısıyla eşini yitirmek.

a. Bekârların, taşradan gelen işçilerin kaldığı oda: Boyun atkısını kulaklarına dolayarak nın yolunu tutacak. -S. F. Abasıyanık.

a. 1. Evlilik çağını geçmiş olup da henüz evlenmemiş olan kimse. 2. Evlenmeyi düşünmeyen kimse.

sarınabilmek (-e) Sarınma imkânı veya olasılığı bulunmak.
Kösebayır Elâzığ ili, Sivrice ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
yumurtlak debe Fr. Ovariocèle
Yukarıcihanbey Erzurum ili, Karayazı ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Yer`in kabuğu İng. earth's crust Yer'i saran katı kabuk.