bayram yeri

durum yeri, (turum yeri)

Durak yeri, tevakkuf mahalli

eñ yeri, (ek yeri, eñ, ek)

Mafsal, oynak yeri, bitişik iki şey arasındaki çizgi, büküm yeri.

arife günü yalan söyleyenin bayram günü yüzü kara çıkar

“bir sözün yalan olduğu çabuk anlaşılır ve söyleyen toplum içinde utanılacak bir duruma düşer” anlamında kullanılan bir söz.

at ölür, itlere bayram olur

“değerli kimselerden birinin ölümü veya görevden ayrılması, kimi zaman aşağılık kimselerin işine yarar” anlamında kullanılan bir söz.

ayı görmeden bayram etme

“bir iş gerçekleşmeden ona oldu gözüyle bakmamalı” anlamında kullanılan bir söz.

bayram

a. 1. Millî veya dinî bakımdan önemi olan ve kutlanan gün veya günler. 2. Özel olarak kutlanan gün: “Üzüm larının eğlencelerinde bulunmak istiyorum.” -H. E. Adıvar. 3. mec. Sevinç, neşe: “Sandalda, gemide bir sevinç, bir , el çırpmalar, gülüşler, yaşal...

bayram ağası

Dostlarını çok seyrek ziyaret eden, çok az görünen kimse: Gayrı oldun, yüzünü gören cennetlik.

bayram alayı

a. esk. Bayram günlerinde padişahların camiye gidiş ve geliş sırasında yapılan tören.

Bayramların ilk gününde, padişahın cuma namazı kılmaya gidiş ve dönüşünde yapılan tören.