baba

baba

a. 1. Çocuğu olan erkek, peder. 2. Çocuğun dünyaya gelmesinde etken olan erkek: “Türk babanın ve Türk ananın çocuğu Türk'tür.” -Anayasa. 3. Kazılarda çıkarılan toprağın miktarını hesaplayabilmek için yer yer bırakılan toprak dikme. 4. Çatı merteği. 5. Bir ülkeye veya bir topluluğa yararlı olmuş kimse: Atatürk Türk milletinin babasıdır. 6. mec. Anlayışlı, iyi huylu erkek. 7. mec. Silah kaçakçılığı, kara para aklama ve uyuşturucu madde ticareti vb. kirli ve gizli işler yapan çetenin başı. 8. mec. Koruyucu, babalık duyguları ile dolu kimse. 9. mec. Ata: “Asya'daki babalarımızdan miras kalan millî şiirimizin manzum şekillerinde...” -Y. K. Beyatlı. 10. sf. argo Çok kaliteli, üstün nitelikli. 11. esk. Tarikatların bazısında tekke büyüğü: Bektaşi babası. 12. esk. Bu gibi kimselere verilen unvan: Gül Baba. Nur Baba. Baba İlyas. 13. den. Gemi veya iskelede halatın takıldığı yuvarlak başlı iri demir, ağaç veya beton dikme. 14. mim. Bir merdivende, tırabzanın sahanlıkla birleştiği yerde bulunan dikey öge.

baba

1. Çatılarda, makas ağaçlarının birer ucunun çivilendiği, iki metre kadar uzunlukta ve tam ortada bulunan kalın direk, omurga direği. 2. İskele, motor ve kayıklarda zincir, halat bağlanan kalın ve kısa kütük, taş veya demir yuvak. 3. Meyve fidanlarına destek için konulan ağaç direk. 4. Tırabzan başlığı.

baba

1. Büyük ve onulmaz çıban, veba, dert, hastalık (ilenmelerde): Elinde kolunda babalar çıksın. 2. Koyun ve insanların akciğerinde olan bir hastalık. 3. Zehir zıkkım (ilenmelerde): Baba yiyesice.

baba

1. Erkek hindi. 2. Erkeklik organı.

baba

Papatya büyüklüğünde bir çiçek.

baba

Cüzzam.

baba

Baba (bk. bava, buva)

baba

< veba: kargış için kullanılan edat; baba işlesin, dutsun, yüzen çıha, dawun

baba

Baba. || babaigit: babayiğit || baba sultan: alay yollu kullanılan saygı sözü, hünkâr || babasi < uşahların babasi: kocam, beyim, efendim

baba

< Ar. vebâ: veba; koltuk altı çıbanı; kargış sözü. || beva || baba (boğuzan / yüzen) çiha!: (kargış sözü) || baba dawun (yiyesen)! (kargış sözü) || baba duta!: ne kadar sevimli; ne kadar cici; çok tatlı anlamına sevgi sözü || baba işlesin! (kargış sözü) || baba vuracağın sufatına davun çıha! (kargış sözü) || baba yiyesen! (kargış sözü) || babanın beşi! (kargış sözü) || boğuzan baba düzüle! (kargış sözü) || goltuğuna baba çıhacah (kargış sözü)

baba İng. king-post

(Mimarlık) Mahya kirişini dikey olarak alttan tutan kalın, kare kesitli kerestelerden her biri. a. bk. çatı.

baba

Saygıdeğer yaşlı adamlara, bir topluluğun ya da bir örgütün başında bulunan kimselere, kimi tekke ulularına verilen san: Baba Oruç, Bektaşî Babası, Gül Baba.

baba İng. sire

Özellikle dört ayaklı hayvanlar için kullanılan, bir hayvanın ebeveynlerinden erkek olanına verilen ad.

baba

bk. babba

baba

1. Çatı inşaatında tam merkeze dikilen kalın ağaç. 2. Ur, yumru. 3. Sancak ve çadır başlarına geçirilen top.

bâbâ

Birlikte, beraber.

bâbâ

Kaplumbağa

bâbâ

Zehir, zıkkım (Erzincan Merkez)

bâbâ

Beraber

---

baba ile benzer kelimeler

Âdem baba insanlığın babası, Hz. Âdem.

ahı baba Sevimli ihtiyar adam.

ahu baba Sevimli ihtiyar adam.

ana baba a. Ana ile babanın oluşturduğu birlik. ebeveyn.

ana baba bir aynı anne ve babadan olan.

ana baba eline bakmak ana ve babanın verdiği para ile geçinmek.

ana baba generasyonu bk. P generasyonu

ana baba günü a. 1. Kargaşa içindeki kalabalık: “Babıali'nin içi nü andırıyordu.” -H. F. Ozansoy. 2. Karmakarışık durum.

---