azap

azap, -bı Ar. ¤a£¥b

(I) a. (aza:bı) 1. Büyük sıkıntı, eziyet, ezinç: “Aydınlık olunca günlerin devamı bir azap gibi geliyordu.” -H. R. Gürpınar. 2. İslam inanışına göre dünyada günah işlemiş olanlara ahirette verilecek ceza.

azap, -bı Ar. ¤azab

(II) a. 1. Anadolu'nun birçok bölgesinde çiftlik uşağı: “Ertesi sabah, bahçede gezinirken Mehmet, emektar azaplarından birini gördü.” -E. Işınsu. 2. tar. Yeniçeriler zamanında gerektikçe sancaklardaki gençlerden toplanıp ordu ve donanmaya katılan asker: Tersane azabı. Kale azabı.

azap

Erkek kekliğin bir yaşını geçmiş olanı.

azap

Bir yıllık tutulan erkek hizmetçi, uşak.

azap

Dokumada bir ilmikteki iki çözgü telinden birincisi.

azap

Köy dışında çobanların ve hayvanların barınması için yapılan dam.

azap

Güçlü, kuvvetli.

azap

Evli olmayan.

azap

Bekar, evlenmemiş

azap

1. Anadolu beyliklerinde donanmadaki görevlerde kullanılan asker. 2. Osmanlılarda eyalet askerinden hafif piyade.

---

azap ile benzer kelimeler

azap ağası Azap askerinin en yüksek aşamadaki komutanı.

azap çekmek 1) eziyet çekmek, üzüntü içinde olmak; 2) ceza görmek.

azap duymak acı çekmek, üzülmek: “Bu şehrin, takdir fukaralarının orta malına dönüşmüş olmasından azap duyuyorum.” -A. Boysan.

azap kâtibi Azap ağasından sonra gelen, görevi azapların künyesini tutmak, özlük ve ödenek işlerine bakmak olan görevli.

azap vermek acı çektirmek, üzmek: “Bu düşünce ona epeyce azap verdi.” -A. Midhat.

beşli azap Osmanlılarda beş evden bir kişi almak yoluyla toplanan, kale gözetçiliği ile görevli eyalet askeri.

---