asıl

asıl, -slı Ar. a¹l

a. 1. Bir şeyin kendisi, örnek, kopya karşıtı: Bir belgenin aslı. 2. Kök, köken, kaynak: Yazının aslı resimdir. 3. Gerçeklik: Bu haberin aslı yok. 4. Soy, nesep: “İnsan, dedi, aslını unutmamalıdır.” -S. F. Abasıyanık. 5. sf. Gerçek, esas: “Ama benim asıl niyetim eski sevgilisinin adını öğrenmek.” -A. Ümit. 6. sf. Bir şeyin temelini oluşturan, ana. 7. sf. Aranılan nitelikleri en çok kendinde toplamış olan: Asıl sanat budur. 8. sf. Bir görevde sürekli bulunan, yedek karşıtı: Asıl jüri üyesi toplantıya gelmediğinden yedek üye çağrıldı. 9. zf. (a'sıl) Gerçekten, gerçek olarak: “Bana umut vermeye çalışıyor ama asıl onun teskin edilmeye ihtiyacı var.” -A. Ümit.

asıl

Ekin.

< Ar. asl) asıl, esas, kök

asıl

Yeniçeri ocağından olanların ulufelerini gösteren defterin özgün nüshası.

---

asıl ile benzer kelimeler

asıl anlam İng. main meaning Bir kelimenin karşıladığı ilk kavram, ana kavram: ayak kelimesinin ı «insan ve hayvanda yürüme organı»’dır. Bu kelimenin masa ayağı, sandalye ayağı örneklerinde olduğu gibi herhangi bir nesne’nin ayağı, bir ırmağın ayağı veya «halk şiirind...

asıl azmaz, bal kokmaz “bir kimse veya nesne, ne denli biçim değiştirirse değiştirsin aslını yitirmez, soyluluğunu korur” anlamında kullanılan bir söz.

asıl belirti İng. cardinal sign Herhangi bir hastalığın tanısında veteriner hekim tarafından kullanılan en önemli bulgu.

asıl bulgu belgesi İng. essential patent Bulgu belgeleri kütüğüne ilk olarak yazılmış, bulgu için verilen belge.

asıl dilekli Fr. optatif de souhait Başka dillerde optatif aynı zamanda olanaklı kipin adı olduğundan, asıl dilek kipini anlatmak için kullanılır.

asıl fiiller Bak. Fiil.

asıl ikinlik bk. İkinlik.

asıl imiş`li kip bk. Gelişimli kipler.

---