anı

anı

a. 1. Geçmişte yaşanmış çeşitli olaylardan belleğin sakladığı her türlü iz, hatıra: “Fakültemizin sütunlu salonu binlerce gencin yoğun duygularının, önemli anılarının mekânıdır.” -A. Kutlu. 2. ed. Yaşanmış olayların anlatıldığı yazı türü, hatıra: “Halit Ziya Uşaklıgil'in anılarını topladığı 'Kırk Yıl'ın son ciltleri şiire başladığım yıllarda çıkıyordu.” -N. Cumalı.

anı

Hayvanlarda dişlerin üst tarafında veya damakta çıkarak ot yemelerine engel olan şişlik, et parçası.

anı

Yani, hani anlamlarında: Anı sen de olmasan işim harap.

anı

Yayla.

anı İng. remembrance

1. (Genel olarak) Yaşantı ve bilinç içeriklerinden belleğin sakladığı izler. 2. (İnsanbilimde) İnsana, zamansal-tarihsel varlığının vazgeçilmez koşulu ve varoluş boyutu olarak geçmişi kazandıran şey.

anı Osm. hatıra

Bir kimsenin görüp geçirdiği olayları, durumları ve yaşantıyı saptayan yazı. Toplumun yaşantılarını, tarih olaylarını yansıtması bakımından çok önemlidir. Biçemci bir kalemden çıkınca, yazın türlerinin en çekicilerinden olur. Eskiden bu tür yapıtlara "hatıra defteri" denirdi.

anı

Onu.

Anı Köken: T.

Cinsiyet: Erkek Yaşanmış olgulardan belleğin sakladığı her türlü iz, hatıra.

---

anı ile benzer kelimeler

anı anına uymamak dakikası dakikasına uymamak.

anı karışıklığı İng. paramnesia Gerçek olmayan bir anının gerçekmiş sanılması.

anı kitabı bk. armağan.

anı-sayrılık anısı Fr. Anamnèse ou Anamnestique

dibidibinin añı Çok uzak anlamında kullanılır: Onların bağı ndadır, yayan gidilmez.

pıhtılaşma anı Dgr. gerinnungsmoment

---