adıl

adıl

a. db. Zamir.

adıl İng. pronoun

(Derleme., adsı, içlem, adınsı, adcıl) Kişi, özlük, gösterme, soru ve belirsizlik kavramları vererek, varlıkların yerini tutan sözcük: Ben, sen, o, biz, siz, onlar; kendim, kendin, kendi (kendisi) , kendimiz, kendiniz, kendileri; bu (bunlar) , şu (şunlar) , o (onlar) ; kim (kimi, kime, kimde, kimden, kimin) ; ne (neyi, neye, nede, neden, neyin) ; biri, birisi, birbiri vb.

---

adıl ile benzer kelimeler

adıl n si İng. pronominal “n” [adıl “n” si] (Derleme. zamir “n” si, zamir ünsüzü) Çok defa 3. kişi iyelik ekleriyle, ad durumu ekleri arasına giren ve 3. kişi adıllarıyle kullanılan -n- ünsüzü: Evini (ev-i-n-i) , evine (ev-i-n-e) , evinde (ev-i-n-de) , evinden (ev-i-...

adıl öncelleme Osm. izmar kabl-ez-zikr Anlatımda, adılı addan önce getirme. Ör. O da olmuş vatan-cüda seyyar; Ne hazin ağlıyor şu ebr-i bahar. (Muallim Naci)

adıl tamlaması Tamlayanı adıl olan tamlama: Benim evim, senin evin, onun evi; kendi evim, kendi evin, kendi evi vb.

belgisiz adıl İng. indefinite pronoun (Derleme.. belgisiz zamir) Belgisizlik kavramı veren adıl: Herkes, kimse, falan, filan, biri, çoğu, hepsi, başkası, birçoğu, birkaçı, birazı, birtakımı, bazısı, birbirini vb.

dönüşlü adıl İng. reflexive pronom (Derleme.. özlük zamiri, öze dönüşlü zamir, dönüşlü zamir) Kişi kavramını pekiştirerek belirten adıl. Türkçede bu kavram kendi sözcüğüyle sağlanır: Ben kendim istedim; Kendisi bilir; Sen kendini düşünmelisin örneklerinde olduğu gibi. D...

---