adalet

adalet Ar. ¤ad¥let

a. (ada:let) 1. Yasalarla sahip olunan hakların herkes tarafından kullanılmasının sağlanması, türe. 2. Hak ve hukuka uygunluk, hakkı gözetme: “Hiçbir kuvvet beni adaletin tecellisi için çalışmaktan menedemeyecektir.” -N. Hikmet. 3. Bu işi uygulayan, yerine getiren devlet kuruluşları: Suçlular adaletin pençesinden kurtulamazlar. 4. Herkese kendine uygun düşeni, kendi hakkı olanı verme, doğruluk: “Germiyan'da Süleyman Şahımız adaletle hüküm sürer.” -F. F. Tülbentçi.

adalet

Kanun hükmü

adalet

bk. tüze

adalet

tüze.

adalet İng. justice

Belli bir toplumda, belli bir tarihsel dönemde bir toplumsal olgunun adil sayılması yoluyla korunması tutumu.

Adalet Köken: Ar.

Söyleyiş: (ada:let) Cinsiyet: Kız 1. Hak ve hukuka uygunluk, hakkı gözetme, doğruluk, türe. 2. Herkese kendine uygun düşeni, kendi hakkı olanı verme.

---

adalet ile benzer kelimeler

AB adalet ve içişleri İng.EU justice and home affairs Fr.UE justice et affaires intérieures

adalet buyruğu Osm. Adalet emri Yönetimleri altındaki halkın ezilmemesi için, valilere, sadrazamca yazılan buyruk.

adalet dağıtmak kanunların saydığı hakları sahiplerine vermek.

adalet genelgesi Osm. Adaletname Osmanlı ülkelerinde yasaların egemen olması ve bir haksızlığa düşülmemesi için zaman zaman, padişahlarca çıkarılan genelge.

adalet kapısı a. Hak ve hukukun aranacağı yer: “Memlekette bir mahkeme, bir var.” -Y. K. Karaosmanoğlu.

adalet mahkemesi a. huk. Adliye mahkemesi.

adalet örgütü a. huk. Adliye teşkilatı.

adalet sarayı a. Mahkemelerin bulunduğu büyük yapı.

---