ad soylu kelime

ad soylu kelime

Bir oluş veya kılışı bildiren fiiller dışında kalan ad, sıfat, zamir, edat, zarf, bağlaç ve ünlem türündeki bütün kelimelere verilen genel ad; adın geniş anlamlı sınırları içinde yer alan fiil dışındaki gramer bölükleri: baş, ince, güzel, ben, biri, kendi, yukarıda, şimdi, ile, fakat, ancak, güzel, yazık! oh! vb.

---

ad soylu kelime ile benzer kelimeler

isim soylu kelime bk. ad soylu kelime.

tabiat taklidi kelime ~ onomatopik kelime Azerbaycan Türkçesi: täğlidi sözlär; Türkmen Türkçesi: ses meňzetmesi; Gagauz Türkçesi: onomatopeyik laflar ~ yansılamalar ~ onomatopeya;Özbek Türkçesi: taqlidiy soz; Uygur Türkçesi: täqlidiy söz; Tatar Türkçesi: awaz iyärteme; Başkurt Türkçesi: oksatıwhüzzäre; Kmk: predm...

ad soylu sözcük Ad durumlarından birine girebilen ve tümcede ad gibi görev alan sözcük: Eve gitmek, güzele bakmak, kendine güvenmek vb.

baba soylu sf. top. b. Baba soyluluğa ilişkin olan, luğa dayanan.

bey soylu sf. Asil: “Bey soylu ailelerin çocukları arasından hemen her zaman bir isyankâr çıkar.” -S. İleri.

eylem soylu sözcük Genellikle zaman kavramı veren veya zamanla beraber kişi kavramı da belirten olumlu veya olumsuzu yapılabilen sözcük. Bu çeşit sözcüklerin olumsuzu -me ekiyle kurulur: Geldik (gelmedik) , gelince (gelmeyince) , gelerek (gelmeyerek) , gelen (gelmeyen) , gelmek (gelmemek) , gelm...

kent soylu sf. Burjuva: “Ne de olsa her ikisi de , çağdaş insanlardı.” -A. Kulin.

soylu sf. 1. Doğuştan veya hükümdar buyruğuyla, bazı ayrıcalıklara sahip olan ve özel unvanlar taşıyan (kimse), asaletli, asil: “Soylu kişidir, iyi bir öğrenim görmüştür, zekidir, yeteneklidir.” -N. Cumalı. 2. İyi tanınmış, köklü bir aileden gelen (kimse), necip, kişi...

---