ablak

ablak

sf. Yayvan ve dolgun (yüz): “Şarap kızılı vurmuş ablak yüzüyle öfkeli girdi içeri.” -O. Kemal.

I) 1. Yüz hakkında güzel, yuvarlak, parlak, yakışıklı. 2. Sevimli.

II) 1. Çok beyaz. 2. Alabula, siyahlı beyazlı.

III) 1. İri, şişman, etine dolgun, hantal. 2. Ahmak, budala, sersem, aptal.

IV)1. Açık, geniş, belirli: Ahmedin alnı ablaktır. 2. Geniş, enli: Döşemenin ablağı makbul değildir.

V) 1. Ceviz ağacının mobilya yapmaya yarıyan iç kısmı. 2. Ağaçların dayanıklı iç kısmı. 3. Yaban armudu, ahlat. 4. İyice kararmamış, olgunlaşmamış üzüm.

ablak

1. Yüzün kıllarını yolmaya yarıyan sakız, ağda. 2. Pişmaniye yapmak için koyulaştırılmış şeker, ağda.

ablak

1. Gösterişli. 2. Yüksek.

Ablak Köken: T.

Cinsiyet: Erkek 1. Yüzü güzel, parlak, yakışıklı. 2. Sevimli. 3. Yayvan ve toplu yüz. 4. Çok beyaz. 5. Siyahlı beyazlı. 6. Geniş, enli. 7. Ceviz ağacının mobilya yapmaya yarar iç kısmı. 8. Ağaçların dayanıklı kısmı. 9. Yaban armudu, ahlat. 10. İyice olgunlaşmamış üzüm.

Ablak

Afyon ili, İhsaniye ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Ablak

Afyon ili, Ümraniye bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---