zor

zor Far. z°r

a. 1. Sıkıntı, güçlük, rahatsızlık: “Dün gece bütün sinirlerimi bir kâbus işkencesinin zoru altına koyan buhranlı saatler yaşadım.” -E. İ. Benice. 2. Yüküm, mecburiyet: “Artık kızının evinde kalışının zordan olduğunu biliyordu.” -N. Cumalı. 3. Baskı: “Hocaların zoru ile çıkarılmış olan bu kanun yürümedi.” -M. Ş. Esendal. 4. sf. Sıkıntı veya güçlükle yapılan, kolay karşıtı: “Sabır güzel, faydalı; fakat zor şeydir.” -B. Felek. 5. zf. Güçlükle, zorla: “El ele vermiş polisler kaldırımlardan taşan halk kütlesini zor zapt ediyorlardı.” -H. Taner. 6. ünl. “Yapamazsın” anlamında kullanılan bir söz.

zor

Saygınlık: Senin nasıl bir zorun var ki her işin görülüyor.

zor

Zorunluluk.

zor

Sıkıntı, üzüntü.

< Far. zûr) zor

zor

< Far. zûr: zor. || zor hal: güçlükle: zor köteyh: zorla; cebirle; döve döve || zori zoruna: zorla

zor

Zor // zar zor: zar zor

zor

İç ağrısı, karın ağrısı, buruntu.

Zor Osm. Cebir

---

zor ile benzer kelimeler

zor zor Kızgınlıkla yapılan iş.

akşamı zor etmek bir türlü akşam olmamak.

sabahı zor etmek bir türlü sabah olmamak: “İstediği şeyler gelinceye kadar, sevinç ve sabırsızlık içinde sabahları zor ediyordu.” -Halikarnas Balıkçısı.

zar zor zf. Güçlükle: “Öbür hindi de Faik Efendi'nin bacakları arasında yuttu cevizini.” -N. Cumalı.

zor alım a. 1. huk. İşlenen bir suç karşılığı olarak suçlunun malının bütünü veya bir bölümü üstündeki mülkiyetine son verilmesi ve bu mülkiyetin bir başka kuruluşa devredilmesi, müsadere. 2. esk. Tanzimattan önce herhangi bir kişiye ait mallara padişah adına el k...

zor alıma çarpmak kişi mallarına devlet adına yasal olarak el koymak, müsadere etmek.

zor bela zf. Güçlükle: “Gömleğinden çıkardığı çuvala cesedi soktuktan sonra evine kadar taşıdı.” -İ. O. Anar.

zor etmek 1. Direnmek. 2. Saldırmak.

---