zamir

zamir Ar. øam³r

(I) a. db. Kişi, dönüşlülük, gösterme, soru ve belirsizlik kavramları vererek varlıkların yerini tutan söz, adıl: “Onu ya insana verilen özel adla ya da adın yerini tutan bir zamirle gösterir.” -A. Erhat.

zamir Ar. øam³r

(II) a. (zami:ri) esk. İçyüz: Bu sözüyle zamirini dışa vurmuş oldu.

zamir Fr. pronom

Önce geçen veya sonradan gelecek olan bir ismin yerine kullanılan ve onun anlattığı şeyi bildiren, kelime veya takı. Zamirler ya ben, sen, o, kim gibi ayrı kelime halinde bulunarak AYRILI, veya -im, -sin gibi takı şeklinde SIĞINIK diye ayrılırlar. Bu kelimelere Bkz.

zamir İng. pronoun

Kişilerin ve canlı cansız ad grubundaki varlıkların yerini tutma, onları işaret veya soru yolları ile temsil etme görevi yüklenmiş olan ad soylu kelime türü. Şahıs gösteren ben, sen, o, bunlar, şunlar, onlar, şahıs zamirleri, dönüşüklülük gösteren kendim, kendin, kendi, kendisi, kendimiz, kendiniz, kendileri zamirleri; bu, şu, o, bunlar, şunlar, onlar işaret zamirleri; biri, birisi, başkası, herkes, kimse vb. belirsizlik zamirleri; hangisi, kim, ne, neyi, neden vb. soru zamirleri gibi türleri vardır.

zamir

Azerbaycan Türkçesi: äväzlik; Türkmen Türkçesi: çalışma; Gagauz Türkçesi: aderlik; Özbek Türkçesi: ólmóş; Uygur Türkçesi: almaş; Tatar Türkçesi: almaşlıq; Başkurt Türkçesi: almaş; Kmk: oranca; Krç.-Malk.: almaş;Nogay Türkçesi: awis; Kazak Türkçesi: esimdik; Kırgız Türkçesi: at atooç; Alt:: soluma; Hakas Türkçesi: orındı;Tuva Türkçesi: at ornu; Rusça: mestoimeniye

Zamir Köken: Ar.

Cinsiyet: Erkek 1. İç, iç yüz. 2. Yürek, vicdan. 3. Gönülde gizli olan sır. 4. Adın yerini tutan sözcük.

---

zamir ile benzer kelimeler

belgisiz zamir a. db. Belirsizlik zamiri. bk. belirsizlik zamiri.

belirsiz zamir bk. belirsizlik zamiri

dönüşlü zamir a. db. Kişi kavramını pekiştiren “kendi” sözü: Ben kendim aldım. İng. reflexive pronoun Söz içinde yapılan işin yapana döndüğünü anlatan ve şahıs kavramını pekiştirerek belirten kendi zamiri. Bu zamir iyelik ekle...

isimli zamir öbeği bk. İyelik zamir.

karşılıklı zamir bk. Ayrılı zamirler.

pekitmeli zamir Fr. pronom, assévératif "Ben kendim gördüm" sözündeki "kendim" kelimesi rolündedir.

salt iyelikçi zamir Fr. possessif absolu İyelik zamirinin bir adı.

sıfat - zamir Fr. adjectif - pronom Bazı dillerde zamir gibi kullanılan ve bir sıfatla bir zamirden ibaret olan takım. Fransızca celuici, chacun gibi.

---