yön

yön

a. 1. Belli bir noktaya göre olan yer, taraf. 2. Bir şeyin belli bir noktaya baktığı yan, veçhe: Binanın batı yönü. 3. Bir yere gitmek için izlenen yol, cihet, istikamet: Bolu yönüne. 4. mec. Tutulacak, izlenecek yol: “Bu yönde yapılacak araştırmalardan tiyatro tarihimiz için daha başka ipuçlarının çıkması da kuvvetle muhtemeldir.” -F. İz.

yön

Yüz, alnaç.

yön

Neden.

yön

İyi.

yön

Yüz, yan, alnaç.

yön

Taraf

yön İng. direction
yön İng. direction of the dancer's body

Dansçının gövdesinin yönü.

yön Osm. cihet

(fizik, matematik)

yön

1. Cihet, taraf, vecih, suret.

Yön Köken: T.

Cinsiyet: Erkek 1. Yüz, cephe, taraf. 2. Neden, sebep. 3. İyi.

---

yön ile benzer kelimeler

yön dutmak, (yön tutmak) Yüzünü bir yöne çevirmek, teveccüh etmek, yüz tutmak.

ana yön a. coğ. Kuzey, güney, doğu ve batı yönlerinden her biri.

ara yön a. coğ. Dört ana yönden ikisi arasında olan yönlerden her biri, asyön: Kuzeydoğu, kuzeybatı, güneydoğu, güneybatı lerdir.

artı yön İng. in counter-clockwise direction Saat göstergesinin dönme yönünün karşıt yönü; Yer'in dönme yönü.

asimptotik yön İng. asymtotic direction ( )

Avrupa Tarımsal Yön Verme ve Garanti Fonu bk. Avrupa Tarımsal Yönlendirme ve Garanti Fonu

doğru yön Fr. sens direct (astronomi)

eksi yön İng. in clock wise direction Güneş , ay ve yıldızların görünürdeki devinme yönü. Zaman saatlerinin göstergeleri bu yönde döner.

---