yırtıcı

yırtıcı

sf. 1. Beslenmek için başka hayvanları parçalayarak yiyen (hayvan). 2. mec. Kan dökmekten, insan öldürmekten zevk alan (kimse): “Uzun bir müddet insanın yırtıcı hayvanat cinsinden bir mahluk olduğunu ispat için binbir dereden su getirdi.” -Y. K. Karaosmanoğlu. 3. mec. Tiz, yüksek (ses): “Bir sabah ev halkı, aşçı Şerife Hanım'ın yırtıcı çığlıklarıyla uyandı.” -R. N. Güntekin. 4. mec. İş bitiren, mahir: “Buraların en çalışkan, en becerikli, en yırtıcı ve zengin adamıdır.” -M. Ş. Esendal.

yırtıcı İng. predator

Kendisi için gerekli besin maddelerini diğer tür canlıları yakalayıp, yiyerek sağlayan canlı, predatör.

yırtıcı İng. predator

Besin olarak diğer canlıları yakalayıp öldüren diğer canlı, mikropredatör.

---

yırtıcı ile benzer kelimeler

eğitilmiş yırtıcı hayvanlar gösterisi İng. trained wild animal act Eğitilmiş yırtıcı hayvanlarla yapılan numaraları kapsayan gösteri.

karışık yırtıcı hayvanlar İng. mixed group Değişik türde yırtıcı hayvanların bir arada numaralar yaptıkları gösteri öbeği.

sırıtkan yırtıcı Kükremiş yırtıcı hayvan, kağan arslan.

yırtıcı hayvan a. hay. b. Vahşi hayvan.

yırtıcı hayvan eğiticisi İng. animal man Yırtıcı orman hayvanlarını eğiterek gösteri yapacak duruma getiren uzman.

yırtıcı hayvan eğitimi İng. wild animal training Yırtıcı hayvanları sirkin amacına uygun biçimde eğitme eylemi.

yırtıcı hayvanlar İng. wild animal Evcil olmayan, yabansı hayvanlar.

yırtıcı kuş a. hay. b. Ehlîleştirilmemiş vahşi kuşlara verilen genel ad.

---