yıkılmak

yıkılmak

(nsz) 1. Yıkma işi yapılmak veya yıkma işine konu olmak. 2. Herhangi bir sebeple çökmek, göçmek: “Daha birçok yalılar da metruk, bakımsız bir hâlde çöküyor, yıkılıyor, yerinde yeller esiyor.” -A. H. Çelebi. 3. Devrilmek, yığılmak: “... yüzükoyun yıkılıp kalmış bir kadın, kaçışan hizmetçiler...” -Y. K. Karaosmanoğlu. 4. mec. İstenmeyen biri çekilip gitmek, defolmak. 5. mec. Yok olmak, mahvolmak: “Zira cehalet, bakımsızlık, menfaat yüzünden her gün millî varlığımızın bir parçası koparılmakta ve yıkılmaktadır.” -M. Kaplan. 6. (-e) mec. Yüklenmek: “Bütün işler onun üstüne yıkılmıştı.” -R. N. Güntekin.

yıkılmak

1. Güreşte yenilmek. 2. Hasta bitkin, perişan olmak.

yıkılmak

Birinin evinde çağırısız yatıya, yemeğe kalmak.

---

yıkılmak ile benzer kelimeler

(birinin) üstüne yıkılmak yamanmak: “Kız belli ki seni gözüne kestirmiş. Üstüne yıkılmak istiyor.” -E. İ. Benice.

dünya başına yıkılmak çok sıkılmak, umutlarını yitirmek: “Defteri abimin elinde görünce, dünya başıma yıkıldı, basbayağı gözlerim karardı.” -A. Ağaoğlu.

tavan başına çökmek (veya yıkılmak) beklenmeyen bir durum karşısında şaşırıp kalmak: “Gelmeyecek mi? Neden gelmedi? diye sordukları vakit tavan başıma yıkılıyordu.” -M. Ş. Esendal.

yere yıkılmak yere düşmek: “Bana öyle geldi ki, zevcem, bu ilk manzarayı görünce, bayılmamak, yere yıkılmamak için bütün gücünü sarf etti.” -N. F. Kısakürek.

---