yetmek

yetmek, -er

(nsz) 1. Bir gereksinimi karşılayacak, giderecek nicelikte olmak: “Hasan'ın gücü yetse belki de dayak atacak.” -H. E. Adıvar. 2. (-e) Yeterli sebep olmak: Bir sigara bir ormanı yakmaya yeter. 3. Kötü bir davranış, durum, tutum yeterli olmak, kâfi gelmek: Bu zulüm artık yeter! 4. (-e) mec. Başkasına gereksinim duymamak, kendine yeter olmak: “Kendiyle dolu, kendine yeten, olgun ve aydın bir insanın değil bir günü, bazen bir saati bile yüz binlerce lira değerinde olabilir.” -H. Taner. 5. (-e) hlk. Bir yaşa erişmek, ulaşmak: “At dört, kız on beşe yettiği zaman / Severim kır atı bir de güzeli” -Dadaloğlu. 6. hlk. Olgunlaşmak.

yetmek

Bir kimseyi elinden tutup götürmek, bir hayvanı yedeğe alıp çekmek

yetmek

Olgunlaşmak.

yetmek

Varmak, erişmek.

yetmek

Başa çıkmak, gücü yetmek: Ben sana yetemem, kardaşım yeter.

yetmek

Varmak, ulaşmak

yetmek

Yetmek, yetişmek, ulaşmak

yetmek

< ET yetmek: yetişmek; yetmek; çatmak

yetmek

Yetişmek, büyüyüp olgunlaşmak

yetmek

1. Yapmak. 2. Kâfi gelmek

yetmek

Ulaşmak

yetmek

Kâfi gelmek // yetar ki: yeter ki, ...da

yetmek

1. Yetişmek, erişmek, vasıl olmak, ulaşmak. 2. Olgunlaşmak.

---

yetmek ile benzer kelimeler

adarı yetmek Kemale ermek, olgunlaşmak.

Boya yetmek Yükselmek, boylanmak.

canına yetmek katlanamayacak duruma gelmek, bezmek, bıkmak: “Vatan hasreti artık canına yetmiş.” -A. Kabaklı.

car yetmek İşe yaramak.

dili burnuna yetmek Ergenlik çağına gelmek, bulûğa ermek

dize yetmek Diz boyunca yükselmek

eli ağzına yetmek Para kazanacak hale gelmek.

eli başına yetmek Bulûğa erip, kendi kendini idare edecek hale gelmek.

---