yeğin

yeğin

sf. hlk. 1. Zorlu, katı, şiddetli. 2. mec. Baskın, üstün, iyi.

yeğin

Yiğit, çevik, güçlü, hızlı, çalışkan

yeğin

1. Yiğit, çevik, güçlü, hızlı, çalışkan. 2. İyi, uslu. 3. iyiliği, yardımı seven. 4. Yakışıklı. 5. Güzel, ince. 6. Üstün, yenmiş. 7. Şişman, besili. 8. Acımasız.

yeğin

Çok bol, bereketli: Onun tarlasında yeğin ekin var.

yeğin

Hafif.

yeğin

Uygun, yerinde.

yeğin

Zor.

yeğin

Yığın.

yeğin

1. Tez. 2. Tez davranışlı, tez canlı, atılgan.

yeğin

Çok, bol.

yeğin

1. Güçlü. 2. bk. yegin (II). 3. Ağır, yüklü: Senin derdin pek yeğin.

yeğin

1. Yığın. 2. Çok bol, bereketli

yeğin Fr. intense

Kendisinde yeğinlik vurgusu olan ( açınık, hece ).

yeğin İng. intense

Ölçülebilir bir büyüklüğün, özellikle bir alanın, bir kuvvetin ve bir erkenin, duyu organlarının etkilenmesi ile algılanır durumda olması.

yeğin, (yiğin)

Üstün, fâik, galip, kuvvetli, şiddetli, baskın.

Yeğin Köken: T.

Cinsiyet: Erkek 1. Zorlu, katı, şiddetli 2. Baskın, üstün. 3. Yiğit, güçlü, çalışkan. 4. Bereketli, bol. 5. İyiliği seven. 6. Yakışıklı, güzel, ince.

---

yeğin ile benzer kelimeler

yeğin akıllı Aklı az, hafif davranışlı.

yeğin atı İyi, çevik, üstün at.

yeğin manyetik ayırma İng. high intensity separation

yeğin olmak Zor ve kuvvetle birisini ezecek durumda olmak, bir şey üzerinde zor kullanıp ağır basmak, üstün olmak, galip durumda bulunmak.

---