yasa

yasa

a. 1. Olayların gidişinde olağan dışına yer vermeyen, değişmezlik ve mecburiyet gösteren kural: Doğa yasaları. 2. huk. Devletin yasama organları tarafından konulan ve uyulması gereken kurallar bütünü, kanun: “Buradaki yasaların yabancıların ev satın almalarına mâni olup olmadığını bilmiyordu henüz.” -N. Uygur. 3. Bilimde çok sayıda deney ve gözlemden sonra, aynı şartlarda aynı sonuçları verdiği kesin olarak belirlenen durum: Yer çekimi yasası. Mendel yasaları. 4. Toplumsal hayat içinde kendiliğinden oluşan ve uyulması toplum içinde yaşamanın bir mecburiyeti olan alışkıların bütünü: Ahlak yasası. 5. fel. Düşüncenin mantıksal bir değeri olması için uyulması şart olan temel: Düşünme yasaları.

yasa İng. law

1. Olaylar arasında düzenli bir bağıntıyı saptayan ve bir şeyin zorunlu olduğunu dile getiren genel önerme. Olayların gidişinde olağandışına yer vermeyen, değişmezlik ve zorunluluk gösteren kural (doğa yasası). 2. Değişmezlik ve zorunluluk niteliği taşımayan, ancak bir yükümlülüğü içeren, özgür bir istence dayalı kural (gereklilik yasası). .// Bu tür yasa: a- Hukukta: Toplumda bireyler arası ilişkileri düzenlemek amacıyla devletçe konmuş yönerge ve kurallar, b- Ahlakta: Törelerle ilgili davranışları düzenleyici buyruklar ve yönergeler; bir davranışın nasıl olması gerektiğini, ne yapmak gerektiğini gösteren kurallar. 3-Düşüncenin mantıksal bir değeri olması için uyulması zorunlu olan temel -> belitler; mantık kuralları (düşünme yasaları).

yasa

kanûn. ~ nın ereği (amacı, özü): kanûnun, rûhu, gayesi, maksadı. ~ koyucu: vâzı’-ı kanûn, kanûn vâzı'ı (bk. yasayıcı). ~ nın söylemi, sözü: kanûnun lafzı.

yasa İng. law

Bilimsel araştırmanın gözlem, varsayım ve deneyimden sonra kurulan basamağı olarak, doğa olaylarının zorunlu oluşum ve gelişimini belirleyici nedensel ilişkiyi açıklayan kural ve genelleştirmeler.

yasa İng. law

1. Olguların zorunlu, doğal gelişimlerini belirleyen temel içsel bağıntı; olgular ya da nesnelerin özellikleri arasındaki nedensel, zorunlu ve durağan (güvenilir) bağlantı. 2. Devlet gücünce yerleştirilmiş ve yaptırıma bağlanmış, insan etkinliklerini düzenleyen buyurucu davranış kuralları ve ölçüleri.

yasa İng. law

Her bağlamda geçerli olan ve çıkarımları geçerlendiği için belli bir güvenirlik düzeyine ulaşmış nedensel ilişkiler, bk. genellik.

yasa, (yasağ, yasak)

1. Kanun, ferman, kaide, türe, emir. 2. Memnu, memnuiyet. 3. Tertibat, tabiye. 4. Ödev olarak verilen iş.

Yasa Köken: T.

Cinsiyet: Erkek Kanun, düzen, töre.

---

yasa ile benzer kelimeler

boş tümel-evetlemeli yasa! biçim İng. empty conjunctive normal form Kurucu bileşen sayısı sıfır olan tümel-evetlemeli yasal biçim. || Her doğrusal geçerli önerme, boş tümel-evetlemeli yasal biçim ile eşdeğerdir.

bozmayı gerektiren yasa nedenleri Osm. nakzı müstelzim kanunî sebepler bk. bozma nedenleri.

devingen yasa İng. mobile law Herhangi bir düzenin belli bir koşulunun kendinden sonra gelen bütün koşulları kesinlikle belirlemesini, böylece başlangıçtaki koşulların bilinmesi durumunda daha sonraki gelişmelerin önceden kestirilmesini sağlayan bir nedensellik bağlantıs...

doğal yasa bk. doğal düzen

dönemsel yasa İng. periodic law öğelerin özelliklerinin, öğecik ağırlıklarının yinelenen bir işlevi olduğunu belirten yasa.

geleneksel yasa İng. traditional law Geleneklerin zorlanması karşısında halk tepkisinin oluşacağına ilişkin yasa. bk. gelenek, krş. göreneksel yasa.

göreneksel yasa İng. customary law Göreneklerin zorlanması karşısında oluşan halk tepkisi, bk. görenek, krş. geleneksel yasa.

halkbilimsel yasa bk. halkbilim yasası.

---