yamaç

yamaç, -cı

a. 1. Dağın veya tepenin herhangi bir yanı: “Ay ışığında düz yolda yürümek iyi ama dik yamaçlardan nasıl inecektik aşağıya?” -A. Erhat. 2. hlk. Ön, kat, huzur: “Kız, hele beri gel yamacıma.” -H. Taner.

yamaç

1. Karşı. 2. Yan, yakın. 3. Bedel, karşılık. 4. Yanıt.

yamaç Fr. flanc

(coğrafya)

yamaç Dgr. gehänge (schutt)
yamaç

Karşı, annaç, mukabil.

Yamaç Köken: T.

Cinsiyet: Erkek 1. Dağın veya tepenin herhangi bir yanı. 2. Karşı. 3. Yan, yakın.

Yamaç

Aydın ili, Söke ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Yamaç

Bingöl ili, Yamaç bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Yamaç

Kastamonu ili, İnebolu ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Yamaç

Malatya ili, Arguvan ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Yamaç

Mardin ili, Kızıltepe ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Yamaç

Muş ili, Kızılağaç bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Yamaç

Sivas ili, Gökçekent bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---

yamaç ile benzer kelimeler

karasal yamaç İng. continental slope Kara sahanlığını derin deniz diplerine bağlayan dik eğimli kıyı.

yamaç bağı Osm. yamaçta bağ

yamaç çatmak Savında direnmek: Hasan, köylü ile yamaç çatıyor.

yamaç çekici Ağırlığı 4 kg. kadar olan çekiç. (-Sivas)

yamaç kaynağı İng. contact springhillside spring Geçirimsiz bir katmanın çıkması üzerindeki geçirimli bir katmandan, yeryüzüne çıkan kaynak.

yamaç lösü Dgr. gehängelöss

yamaç torfalığı Dgr. gehängemoor

yamaç olmak Karşı durmak, tartışmada, döğüşte, oyunda karşı yan olmak. Oyun, düşünce, kavga vb. inde karşı yan olmak.

---