yaka

yaka

a. 1. Giysilerin boyna gelen, boynu çeviren bölümü: “Paltosunun yakasını kaldırıp tenha caddeyi tutturdu.” -Y. K. Karaosmanoğlu. 2. Giysilerin boyna gelen bölümüne eklenen ve türlü biçimlerde olan parçası. 3. Kıyı, kenar, taraf: “Sokağın karşı yakasına geçtiler.” -M. Ş. Esendal. 4. Eğik yerey. 5. Yapıların saçaklarında, suyun içeriye sızmasını önlemek için kiremidin altıyla oluk arasına konulan metal levha. 6. Semt: “Hele bir işimizi bitirip karşı yakaya geçelim de onu sonra düşünürüz.” -A. Gündüz. 7. den. Sahil. 8. den. Yelkenlerin kenar ve köşeleri.

yaka

1. Yan, yön. 2. Semt. 3. Sırt, bayır. 4. Kıyı.

yaka

Kadın memesi.

yaka

Çeşitli otlardan, nesnelerden yapılarak, ağrıyan, hasta organ üstüne konulan bir em.

yaka

1. Kıyı. 2. Yön, yan.

yaka

Taraf, yan

yaka

Yaka, boğaz

yaka İng. collar

1. Yaka şekline benzer yapılar. 2. Yarım kordalılarda üç kısımdan oluşan vücudun orta bölgesi.

yaka Osm. sâhil (nehir veya gölde)

(coğrafya)

yaka

1. Kayığın kenar ağacı. (Gençali *Senirkent -Isparta) 2. Kağnı boyunduruğunda, boyunduruğun öküzlerin ense kısımlarına gelen kısımları. (*İspir -Erzurum)

Yaka

Afyon ili, Başmakçı ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Yaka

İstanbul ili, Teke bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Yaka

Kastamonu ili, Akkaya bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---

yaka ile benzer kelimeler

yaka yakaya olmak, (yaka yakaya gelmek) Boğaz boğaza gelmek, yaka paça olmak.

balıkçı yaka a. Kazaklarda boynu saran ve katlanabilen yaka.

berî yaka Bu taraf

beyaz yaka suçları İng. white collar crime Kimi orta ve büyük kentsoylu tabaka üyelerinin işlerini alışılmış biçimde yürütmeleri sırasında işledikleri suçlar. (Haksız kazanç sağlamak üzere görevi kötüye kullanma, vergi kaçırma, üzerine para geçirme vb.)

(birinden) yaka silkmek bıkmak, usanmak.

bisiklet yaka a. Kazak ve süveterlerde bulunan yuvarlak yaka.

degaje yaka a. Dökümlü, hafif açık, serbest yaka.

geñ yaka Geniş, âsude taraf, hal.

---