ya

ya Ar. y¥

(I) ünl. (ya:) 1. “Ey, hey” anlamlarında bir seslenme sözü: Yürü ya mübarek! 2. e. Evet.

ya Far. y¥

(II) bağ. 1. Şaşma, şaşkınlık bildiren bir söz: Ya bu adam kim? 2. Bir düşüncenin karşıtı düşünülürken kullanılan bir söz: Yetişirim diyorsun, ya yetişemezsen? 3. Gereklik ve onay bildiren cümlelerde yargının onaylandığını bildiren bir söz: Biz de gelelim mi? -Gelin ya. 4. Dilek ve geniş zaman kiplerinde yargıyı güçlendiren bir söz: Bu, söylenecek söz mü? -Söylenir ya. Azıcık yardımcı olsa ya. 5. Bilinen, görülen, hatırlanıp anlatılan bir olay dolayısıyla da sorulan başka bir konu için kullanılan bir söz: Sen geldin, ya Ahmet? Siz karnınızı doyurdunuz, ya ben ne yapayım? 6. Bir düşüncede sıra ile yer alan ayrı cins ögelerden biri ötekilerden üstün görüldüğünde “hele, özellikle” anlamlarında kullanılan bir söz: O çocuğun terbiyesine, zekâsına, çalışkanlığına diyecek yok, ya inceliği. Fırtına kırdı, döktü, yıktı, ya o ağaçlara verdiği zarar. 7. Cevap niteliğinde olan cümlenin sonuna getirildiğinde asıl yargının arkadan gelen cümle ile anlatılacağını belirten bir söz: “Fena oğlan değildir, değildir ya, yalnız bu sarhoşluğu var.” -M. Ş. Esendal. 8. Bazı çekimli zamanlardan sonra gelerek anlamı pekiştiren, kuvvetlendiren bir söz: Yediydin ya. Oturmuşum ya.

ya

Evet.

ya

Hayır, olmaz

ya

Ya, ya... ya

ya

< ET ya: ya; evet; peki; demek öyle. || a || ye || ya kemeri ya hendeği doldurmak: ya zengin olup refah içinde yaşamak ya da ölüp gitmek

ya

< Rus. ya: ben (kullanılır bir kelime değildir; ancak metinlerimizde geçtiği için buraya alınmıştır). || ya bıl pleno, e rasie , tam gavarit: esir oldum, ve rusyada, orada konuşulur

ya

1. Hayıflanma belirten bir ünlem. 2. Fakat, ama

Son çekim kuvvetlendirme edatı) ya// ya...ya...: (mukayese edatı) ya.

Çince) Çin mandarinlerinin veya aydınlarının yazdığı şiirlere verilen ad.

ya

Yay, ok atılan yay.

yâ

Yağ.

yâ

Ya!

yâ

Tereyağı // yâ yahmak: Dalkavukluk etmek

---