varmak

varmak, -ır

(-e) 1. Erişilmek istenen yere ayak basmak, ulaşmak, vasıl olmak: “Hangi limana varacağını bilmeyen gemiciye derin bir denizcilik bilgisinin faydası ne?” -İ. Özel. 2. Belli bir duruma veya düzeye gelmek: Yaşı elliye vardı. O şimdi yolun yarısına varmıştı. 3. Hoş olmayan bir sona ermek: “Beni tahkir etmeye kadar varıyorsun.” -P. Safa. 4. Bir şeyi iyice anlamak veya duymak: Tadına varmak. Sırrına varmak. 5. (-i) Acımadan, çekinmeden yapmak: Eli varmak. Dili varmak. 6. Kadın, evlenmek: “Gönül verdin derlerdi o delikanlıya / En sonunda varmışsın bir Erzincanlıya” -A. M. Dranas. 7. Bir durumdan başka duruma geçmek: Secdeye varmak. Uykuya varmak.

varmak

1. Gitmek. 2. Gelmek. 3. Yetişmek, ulaşmak, yanaşmak: Guyunun dibine vardı.

varmak

1. İyice anlamak: Aklım varmadı. 2. Duymak, sezmek: Dadına yini vardım. 3. Gönül kırmak, acı, dokunaklı konuşmak: Otur sen de yirine; hinci bir ayak ta sana varacağım!

varmak

Yetişmek.

varmak

Evlenmek.

varmak

< ET barmak: varmak; ulaşmak

varmak

Varmak

varmak

Varmak, gitmek

varmak

1. Vasıl olmak. 2. Yönelip gitmek

varmak

1. Geçmek, maziye karışmak. 2. Gitmek, yürümek. 3. Yok olmak, zail olmak. 4. Hücum etmek.

---

varmak ile benzer kelimeler

eyü varmak, (iyü varmak) İyi yapmak, iyi etmek, iyi hareket etmek.

fıtramaya varmak, (fıtırtıya varmak) Fısıldaşmak, gizli gizli konuşmak, fısıltı yapmak.

uyhuya varmak, (uykuya varmak) Uyumaya başlamak, uykuya dalmak, uyumak.

yavu varmak, (yavı varmak) Kaybolmak, zayi olmak.

yele varmak (I), (yile varmak (I)) Heba olmak, havaya gitmek, boşa gitmek, zayi olmak, heder olmak. yele varmak (II), (yile varmak (II)) Yel gibi gitmek, koşarak gitmek.

duru varmak, (turu varmak) 1. Boşa gitmek. 2. Birden bire kalkıp gitmek, kendini ileri atmak

ağzı kulaklarına varmak çok sevinmek: “Çocuklarıma beni misal gösterdiğini, ağzım kulaklarıma vararak öteden beriden işitiyordum.” -R. N. Güntekin.

anlaşmaya varmak bir konuda birisiyle anlaşmak.

---