uşak

uşak, -ğı

a. 1. Çocuk: “Doksan yaşına kadar yaşamış, yokluk yüzü görmemiş, oğul uşak toplansa koca bir mahalle olacak kadar bereketlenmiş.” -M. Ş. Esendal. 2. Herhangi bir bölgenin halkından olan erkek: “Kim bilir, bu Anadolu uşaklarının her birinde ne cevherler vardır.” -C. S. Tarancı. 3. Erkek hizmetçi: “Sağda, duvar kıyısında ahır, arabacı, uşak odaları var.” -Y. Atılgan. 4. Tayfa: “Bir haykırma duyuldu. Uşakları koşturdum. Simit attırdım denize ama deniz geri vermedi.” -Z. Selimoğlu.

uşak

Kuzusu ölen sağılır koyun.

uşak

Hey, yahu vb. anlamında seslenme ünlemi.

uşak

Uşak, hizmetçi

uşak

Erkek çocuk

uşak

Çocuk, evlat

uşak

1. Ufak, küçük. 2. Çocuk.

Uşak, -k'ı

öz. a. (u'şağı) Türkiye'nin Ege Bölgesi'nde yer alan illerinden biri.

Uşak Köken: T.

Cinsiyet: Erkek 1. Ufak, küçük. 2. Çocuk. 3. Genç, delikanlı. 4. Erkek hizmetçi.

---

uşak ile benzer kelimeler

ağa borç eder, uşak harç “ağa para sıkıntısı içinde olup borç etse de uşak, bunu anlamaz ve bol harcamayı sürdürür” anlamında kullanılan bir söz.

Azrail gelince oğul, uşak sormaz “Azrail büyük küçük demez, eceli gelenin canını alır” anlamında kullanılan bir söz.

ciş uşak Ailenin en küçük çocuğu.

oğlan uşak Çoluk çocuk, çocuk kalabalığı.

oğul uşak , -ğı a. Çocuklar ve torunlar: “Doksan yaşına kadar yaşamış, yokluk yüzü görmemiş, toplansa koca bir mahalle olacak kadar bereketlenmiş.” -M. Ş. Esendal.

ôy uşak Üvey çocuk

uşak devşeg Çoluk çocuk

uşak devşek Çoluk çocuk. 1. Çoluk çocuk. 2. Kul, köle, küçümsenen kişiler. , (uşak döşek) 1. Çoluk çocuk. 2. Ufak tefek.

---